bildirgec.org

Türkiye ninde sonunda gurur duyabileceği muhteşem bir eseri var. teşekürler tüm emeği geçenlere anka yani ağır abi insansız hava aracı

AĞIR ABİ

http://yenisafak.com.tr/Aktuel/?i=206936

http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=804625&title=haber-yorumali-akkus-konusurken-dernek-uyesi-elestirilince-savci-oluyorlar

Kışkırttığı ufak köpeğin kovaladığı koca çocuk
Bir bakıyorum deniz fenerinin dibinde mahçup bir ufaklık
Pardon, bir porsiyon deniz suyunda makarna alabilir miyim?
An geliyor güldürüşlerinin her karesine gizlice hüzün bürünüyor
Usta mikser, yağı fazla kaçanı da, harcı eksik olanı da, tadı tuzu olmayanı da, yumurtanın sarısını da beyazını da ne de güzel karıştırıyor.
Gün geliyor, satır aralarında yalanlara küsüp bir duvar arkasından etrafı izliyor
Daha Kosta Rika sahilindeki deniz kaplumbağalarının yumurtalarından omlet yapacaktık değil mi?
Kenef bülbülü gibi öten dillerin bileyicisi, boyozların efendisi, alafortanfonik hikayelerin usta kalemi.
Yaşamak sanattır işte iğne deliğinden geçerken zaman.
Yaşıyormuş gibi yapan, aldığı nefesin değerini bilmeyenlere inat,
Hümanizmin desenlediği düşünce ufkunla ince motifler işliyorsun hayatın kapılarına
Şimdi diyeceksen bu fotoğraf neyin nesi deja diye, onu da açıklayayım.
Birilerini birilerine benzetme rahatsızlığım yoktur, ama sen bir Patch Adams oldun arkadaşım.
Bu tarihi atlamak olmazdı deniz insanı
Doğumgünün kutlu olsun
Yüreğindekiler kaderin olsun
NİCE SENELERE.. dostum

Kan kırmızısına boyanmış sayfalar
Rüzgarın çığlıklarıyla savrulan yapraklar
Bu kadar karanlığın içinde beyaz kalabilmiş tek bir kuş tüyü
Masallardan kopup gelen ankanın bir parçası
Duvarlardan akan siyah mürekkep
Burası kimsesizliğin evi
Yalnızlığın barınak kuytusu
Kapıları sonsuza dek kapanmış
Terkedilmiş,unutulmuş,yalnızlığın ülkesinde bir köşk
Hayallerimizi hapsettiğimiz yer
Ama bu fazla
Bu kadar çok karanlık yetmez mi?
O kadar mı sıkı sürgülü kapılar?
Kapıları açmak gerek artık
Hepimizin hayalleri içerde
Hayatlarımız…
Yazmak,söylemek,haykırmak lazım hatta
Sanki bir ses yaklaşıyor
Derinlerden…ince,nazik
Ne kadar oldu beklediğimiz?
Sanki yavaş yavaş piyanonun sesleri geliyor
Yılların inadına yavaş yavaş dokunuyorlar tuşlara
Zincirler kırılıyor
Ve yıllar sonra hayat giriyor hayallerimizin köşküne
Sürgülerin çekilişini görüyoruz…
Umudumuzu yitirmeden beklediğimiz kapılar,
İşte o geliyor
Masallarımızda büyüttüğümüz peri kızı
Acıların tercümanı
Hayatlarımızın yazarı
Beraber haykırabiliyoruz sonunda
Yeni bir hayat o kapının ardında
Beyaz Anka tüyüyle yazılmış hayatlarımız
Duvardaki siyah mürekkep
Ve kan kırmızısına boyanmış sayfalar
Kapıları aşmamız,
Onu gerçeğe götürmemiz lazım
Masalların gerçek olması için…
Artık sabır kalmadı
Geri dönüyoruz
Yeni hayatlarımızla…