(Sanırım) 15 sene önce…
Anne- (kısık sesle) bak, bu gün baban telefonla bir yeri ararsa gizlice bak bakalım hangi numarayı çevirecek.
Ben- (kısık sesle) tamam… (o zamanın parası ne kadar istemiştim hatırlamıyorum ama biz 1 lira diyelim) 1 lira ver yapayım.
Anne- (yüksek sesle) Yok para mara! Tamam yapma istemiyorum.
Ben- Peki…
Babanın peşinde hafiyelik yaparken…
Baba- ne var, ne yapıyorsun?
Ben- Hiiiiç… Annem aradığın numarayı ezberlememi söyledi ona bakıyorum.
Baba- Hmm… Ne yapacaksın ezberledikten sonra?
Ben- Anneme söyleyeceğim. Bunun için bana 1 lira verdi (yalan!), ama sen bana 2 lira verirsen söylemem.
Baba- (Kadir İnanır’ın sinirli bakışıyla)Yok para mara. Git söyle!
Ben- Peki…
