C47 koğuşu en ağır hastaların yattığı koğuştur. Koğuş dediğim de 4 kişiyiz. Ben, Mensın, Cop ve Endırsın. Biri daha gelecekmiş PBK diye ama onun formları doldurması 1 yıl 15 gün sürer. Kop PBK için “Pörsümüş Beyin Katatonisi” dedi, ben hala “Pikaso’nun Bebek Kordonu” üzerine ısrarlıyım. Gelince soracağız..Herneyse, koğuşun pencerlerinin kolları yoktur; sarkmayalım, atlamayalım, atmayalım, kaçmaya teşebbüs etmeyelim, hasta yakınlarına anlayamayacakları küfürler savurmayalım diye olduğunu tahmin ediyorum. En azından varlar!
Duyduğuma göre, Sussex Asylum’da o da yokmuş.
Hangi pencereden bakılırsa bakılsın mutlaka devasa bir ağaç gözükür. Yeşil rengin ve bilhassa ağaçların hastalar üzerinde bir etkisi olduğu söylenir, o yüzdendir ki bizim Mişigın Asylum da dahil tüm akıl hastanelerinin bahçeleri ot börtü böcek ağaç kaynar..Endırsın üzerinde hiçbir etkisini göremedik henüz..Ne zaman ağaçları seyre dalsa, onlar gibi sağa sola sallanıyor. Onu durdurmanın tek yolu Mensın’ın “yutuom, yutuom tebii” diye dilinin altında saklayıp, saç diplerine iğnelediği haplardan abaküs yapmaya çalışması. Endırsın o kadar çok gülüyor ki, yastıkla başına bastırmak zorunda kalıyorum. Bir kere ölür gibi oldu ama 4.kattan aşağı atladığında da öyle demişlerdi..
