bildirgec.org

adaletsizlik hakkında tüm yazılar

YEMEKSİZİZ

fahrettinksp | 07 August 2010 15:07

Biz Afrika’nın aç ve mağdur çocukları…
Biz savaş meydanlarının aç ve yetim çocukları…

Sizin sonsuza uzanan yemek sofralarınız, doymak bilmeyen aç bir nefsiniz kısacası herşeyiniz var.
Ey İnsanlık oysa biz YEMEKSİZİZ!!!
Hala anlamış değilim yedikleriniz nasıl kursağınızdan geçebiliyor. Hiç düşünmüyor musunuz, hiç mi hayal etmiyorsunuz bizim perişan halimizi? Afrika’nın sıcağında kavrulan mini minnacık bir bedenin akbabalara ziyafet çektireceğini? Ha sahi sizin hiç başınıza akbabalar üşüştü mü? Yahut üzerinize bombalar yağarken mayınlı arazide yardım paketi arayan minik bir bedenin parçalara bölündüğünü hayal ettiniz mi? Ha sahi siz hiç bomba gördünüz mü veya mayın patlamasıyla ölen bir arkadaşınızı? Nerden düşüneceksiniz, nerden hayal edeceksiniz? Sizin birbirinden önemli işleriniz, uğraşlarınız var. Misal çatlayıncaya kadar yemek yemek, saatler boyunca hareket etmeden bir ekrana bakmak, çılgınca alış veriş yapıp para saçmak ve en önemlisi durmadan israf etmek, israf etmek. Ne kadar da çok işiniz varmış.

Serçeler ve Gözyaşlarıyla Gelen Ölümleri

miss ladybird | 03 January 2009 21:08

Bir serçe kadar narin ve ürkek duygularım; hayatın anlamını ararmışcasına bakıyor etrafa,izliyor olanları…Düşünüyorum, anlamaya çalışıyorum. Yapamıyorum kalbim buna izin vermiyor. Seviyordu çünkü. Seviyordu sevmesine de; karşılık bulabilir miydi? “Belki bir umut!” diyordu hep.Olan olmuştu çok geçti artık birşeyleri telafi etmek için.Son sözü son cümlesi “Seni bir serçenin gözyaşı kadar seviyorum sevgilim.”demek oldu. Karşısındakinin şaşırdığını görünce; düşünmesini beklemeden açıklama gayretine girdi.”Çünkü…” dedi durakladı birkaç saniye. Sonra devam etti baştan alarak tek bir seferde söyledi. “Çünkü sevgilim serçeler ağladıklarında ölürler!” dedi ve sustu.Artık gözler konuşuyordu.O anlam dolu bakışlar karanlıktan aydınlığa çıkmaya yeter miydi? Yetmedi…Çocuk hiçbirşey demeden arkasını döndü ve çekti gitti…

Üstün Vuruş….

nanotoni | 28 February 2008 19:30

Geçenlerde Antalya Kaleiçinde tek yönlü dar bir sokakta beş araba konvoy halinde gidiyorduk. Karşı yönden geliş olmamasına rağmen yüzünden şer akan bir taksici karşıdan geldi ve yol tıkandı. Taksici bizim konvoyun en önündeki arabanın şöförüne kaba bir şekilde ‘Arabanı geri çek!’ dedi. En öndeki aracın genç sürücüsü taksiciye ters yönde olduğunu bildirdi. Taksici kızarcasına gence arabasını geri çekmesini emretti. Genç adam taksiciye ‘ben nasıl geri gideyim arkamda dört araba var abi’ dedi. Taksici daha da kaba şekilde :’ben anlamam kardeşim arabanı geri al işim var!’ dedi. Ve biz beş araba geri geri yaklaşık 10 dk süren manevralarla o daracık sokakta ulu taksiciye yer açtık. Ne seyredenler ne de arabalarını geri alanlar, ben dahil kimse bu duruma içten içe sinirlenmekten başka tepki veremedi.