İnsanlar çok iyi biliyorlar neyi sevip neyi sevmiyeceklerini. Aynı şekilde neye güvenip neye güvenmeyeceklerine. Hayatım boyunca hep “güvenilir, sağlam adam” rolünü verdi insanlar bana. Kime sorsan “iyi çocuk” der benim için. Kimsenin benim alyhimde konuşacağını sanmam (şuanda göüşmediğimiz insanlar bile). Yani hep sevilen bir insan olmuşumdur. İyi ama bunun bana ne faydası oldu ki? Hayatta sevmekten öte sevilmek daha güzel ve yüce ise neden ben bunun bi yararını görmedim?
Bende öyleyim işte. Yani güvenilir, sağlam adamımdır. Olmaz olsaydım! Keşke yalanı sevip devamlı çıkar ilişkisi içinde olsaydım. Keşke insanların arkasından konuşup sonra onları gördüğümde yüzlerine gülümseyip hiç birşey olmamış gibi davransaydım. Keşke karşıma çıkan kızlara sarkıntılık edip onlara laf atsaydım. Keşke sonra onlarla sadece iki üç dakika içersinde gerçekleşen zevklerimin tatmini için kullanıp onlara daha sonra anlaşılması en kolay yalanı uydurup onlardan ayrılsaydım. Keşke duygularımı, vicdanımın sesine değil günde üç kere bizi yoklayan şeytanın sesine kulak verseydim. Keşke her gece yattığımda dualarımı başka türlü etseydim. Keşke keşkelerim hiç olmasaydı…
Hayatta düşünecek sanki başka birşey kalmamış gibi her gün, her saat, her dakika aynı şekleri düşünmekten sıkıldım. Yaşamak için hala uğraşlar veriyorum ve buna inanamıyorum. Çaba sarfediyorum birşeylerin olabilmesi için. Ki o “birşeylerin olabilmesi” çoktan olması gerekirken! Çaba sarfediyorum görmek, duymak, anlamak ve yaşamak için.
Şairin; “Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var; yaşadın mı yoğunluğuna yaşayacaksın” sözlerini hiç yaşamadım. Hiçbir duyguyu, sevinci, üzüntüyü doğru dürüst yaşamadım.
“İlerde yapacak çok şey var” diyorlar, ne dersin? Gerçekten bir şeylerin düzeleceği umudu kalmış mıdır bu saatten sonra? Sorularla bitmez olan hayat asıl şimdi mi başlıyor? Şüpheyle baktığımız uzaya ve gidilmesi imkansız gibi görünen bazı yıldızlara erişebilir miyiz günü gelince? Bir kez olsun içten gülebilecek miyiz? Ve hayallerimiz… Kurmayı dahi düşleyemediğimiz hayallerimiz.. Ya onlar? Onlar da birgün gerçekleşecek mi?..
yorumlar
70 yaşındaki insanların hala 3 – 5 kuruş için, hala çıkarları için, hala HIRSLARI için nasılda yalan söyleyip, iki yüzlülük yaptıklarını görünce tiksiniyorum herşeyden.. ve aynı keşkeleri bende söylüyorum o zaman.. keşke bende daha kötü olabilseydim.. keşke ikiyüzlülük yapabilseydim.. sevmediklerime ama işime yarayacaklara gülümseyebilseydim!.. keşke bildiklerimi bir çırpıda hemde menfaatlerim için söyleyebilecek kadar kötü olabilseydim.. keşke! ama bizler avuç içi kadar kaldık! azcığız.. ve azınlık olmakta zaman zaman gururumu okşamıyor değil..
arkadaslar keske diyosanız yapın o zaman, cok fazla zor olmasa gerek milyonlarca insan yapabiliyor bunları. keske olur mu ya, hayır yaa, bunlara keske denir mi ya, ne diyor bunnar davut abii…
Düşünürüm iyi olmak kötü bişimi. Bunu farkına varmak uzun sürdü biraz daha gaddar olmaya çalışıyorum. Olmamalı die düşünüyorum ama “zor” benim için. Herkese iyi niyetle iyilik yapma çabasıyla dolu içim. Peki ne veriyo bana düşünüyorum… Kendi kendimi tatmin ediyorum kafamda, ruhumu okşuyo bu enfes bi haz mutlu oluyorum, bu parayla bile alınamayacak bişey olması da güzel.Kardeş eminim ben, iyilik kazanacak iyikide iyiyim. Yaşasın iyilik 🙂