bildirgec.org

17 Ağustos 1960, Kaliforniya, Santa Monica doğumlu Sean Justin Penn, 1928 doğumlu ünlü aktris Eileen Ryan‘ın ve 1921 doğumlu yönetmen / aktör Leonard Penn‘in ilk çocuğuydu. 5 yıl sonra, 1965 yılında dünyaya gelen Chris Penn ve 1968 yılında dünyaya gelen Michael Penn, ailenin son çocuğu oldu.
Sinemanın bizzat içinde yaşayan bir aileye mensub olduğundan Sean Penn, henüz çocuk yaşında bu sanata ilgi duymaya başladı. Santa Monica’da yaşayan Penn ailesi, Sean’ın Altın Küre ödüllü aktör Charlie Sheen ve ünlü popçu Paula Abdul‘un eski eşi aktör Emilio Estevez ile aynı mahallede büyümesine de aracı olmuştu.
Los Angeles, Repertory Theater‘da ve 1985 yılında hayatını kaybeden New Jerseyli aktris Peggy Feury‘den oyunculuk dersleri alan Penn, rol aldığı tiyatro gösterilerinde sergilediği performansla büyük beğeni toplamaktaydı.
Aradan uzun zaman geçtikten ve Penn, oyunculuk hakkında kararını kesinleştirdikten sonra ilk resmi deneyimini 1974 yılında, 9 sezonluk aile dizisi “Little House on the Prairie“nin 1. sezon, 11. bölümüyle kazandı. Penn’in rol aldığı bölümü, babası Leo Penn yönetti.
Aradan 5 yıl geçtikten sonra, 2003 yılında hayatını kaybeden Buddy Ebsen‘in başrolünde yer aldığı 8 sezonluk dizi “Barnaby Jones“in 8. sezon, 10. bölümünde yer aldı.

İnternette gezerken teknikbilgilerin güzel bir picasa incelemesine rasladım.
Bir çok bilgisayarda dijital fotoğraflar oldukça düzensiz bir şekilde sıralanmıştır ve karman çorman dosyalar arasından onları bulmak da oldukça zor bir hal almıştır. Ücretsiz bir araç olan “Google Picasa” ile fotoğraflarınızı düzenli bir şekilde sıralayıp bu kaosa son verebilirsiniz…
gibi bir açıklama var yazının devamı burda…

2003 yılı, hip hop kültürünün Türkiye’de en popüler olduğu yıldı.

Reklam müziklerinde o vardı, dizilerde hatta pop şarkıcılarının

albümlerinde düet olarak dinliyoruz bir yıldır.

Bu parlama yıllar öncesinin efsanevi Türk rap grubu CARTEL’den

sonraki en büyük yükseliş dönemi. NEFRET, SİRHOT, BARİKAT,

KARAKAN ile devam ediyor.

Nefret bu hareketin şu andaki en başarılı ve altyapısı en sağlam

Türkçe rap grubu. İlk albümleri “Meclis-i ala İstanbul”, bu albümde

“İstanbul” adlı şarkıya çektikleri klip ile yükselişe başladılar.

İkinci albüm ise “Anahtar”, daha profesyonel hazırlanmış bir albüm

olmasının sebebi, CARTEL’in eski üyelerinden Erci-E ve Bektaş’ın

destekleri oldu.

Nefret’i “Ceza Keskinkılıç” ve “Dr.Fuchs (Sihirbaz)” oluşturuyor.

Dr.Fuchs 2.kaset çıktıktan sonra vatani görevi için askere gitti.

Ceza, onun yokluğunda yeni bir solo albüm çıkardı, albümün adı

Med Cezir, artık Dr.Fuchs askerden döndüğüne göre yeni bir albüm

bizi bekliyor demektir.

Rap müzik, Türkiye’ye Avrupa’da büyüyen kuşak tarafından getirildi,

onlar Avrupa’da bu müziğe başlarken dışlanıyorlardı, bir alman

müzik marketine gidip alman rap cd’si sormak bile problemdi, çünkü

rap’i Almanya’da Irkçı kesim yapar ve dinlerdi, müzik marketten

“biz o pisliklerin albümünü satmayız” diye kovuldukları olurdu.

Rap’i Türkiye’de yapanlar, gurbetçilerimiz olduğu için genelde

vatansever mesajlar veriyorlar ama ırkçılık, faşizm, yozlaşma

karşıtı mesajlar bunlar. Rap zaten mesaj verme kaygısının en

üst seviyede olduğu müzik tarzı olduğundan, şarkılar pop müziğinde

olduğu gibi aşk nakaratlarıyla başlayıp bitmiyor. Konularda, ülkenin

sorunları, halkın sorunları işleniyor. Ceza’nın kendisi de DSİ’de

yıllardır çalışan bir işçi olduğundan, düşük gelirli halkın

sorunlarını da yansıtabiliyor, hortumculara ve yalancılara bu kadar

yer vermesinin sebebi de bu. Kasetin Türkiye’de sadece 20.000

satması Ceza’nın hala işçi olarak çalışmasına ve tüm zamanını

müziğe ayıramamasına neden oluyor. Ama Nefret yine de bir

zamanlar 750.000 satan CARTEL’den sonraki en büyük grup.

Bir de Türk Rap’inin yabancı rap’ten farkı, küfür kullanılmaması,

Eminem gibi ana avrat dümdüz gitmiyoruz, Sagopa dışında, onun;

“S..tirin gidin” gibi şarkı sözleri mevcut, diğerleri dünya rap’ine

kıyasla gayet “terbiyeli” rap yapıyorlar.

Rap, gelişen hip hop kültürünün müziği olarak, önümüzdeki yıllarda

Pop’un önüne geçecek. 80’lerdeki arabeskin önüne 90’larda geçen

pop gibi…