8 MART 2005 TARİHİNDE KALEME ALINMIŞTIR.8 mart dünya emeğinin kadın günü.. (günlük)Etiketler: 8 mart kadınlar günü8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar GünüOzgür kadın, emperyalizme, faşizme karşı mücadele eden kadındır “Kadın Hakları” Riyakarlığı Karşısında Direnen Kadın Gerçeği 8 Mart; emekçi kadınlar için, kendi sorun ve taleplerini sınıflar mücadelesi arenasına toplu olarak getirdikleri bir mücadele günüdür; 8 Mart aynı zamanda burjuvazinin, küçük-burjuvazinin sayısız yıldönümünde yaptığı gibi bir RİYAKARLIK günü olacaktır.Riyakarlık, Emekçi Kadınlar Günü’nü, “Kadınlar Günü” yapmakla başlar. Riyakarlık, bir mücadele günü olan 8 Mart’ı, kadınlara örgütlenme ve mücadele bilinci taşımayan şenliklere, burjuvaziye sitem ve yalvarma günlerine dönüştürmekle sürer. Kadın hakları riyakarlığının çok somut örnekleri vardır ülkemizde. Mesela bu kesimler, kadınların dövülmesi üstüne kıyameti koparırken, ve medya maymunu haline getirirken döven “devlet” olunca, aynı kıyameti koparmıyorlar. Gözaltında tecavüz olayları, işkence sonucunda bebeklerini düşüren anneler, hapishanelerde cinsel taciz, tecavüz olayları onların gündemine girmiyor. Kadın hakları savunucuları, devletin kadınları dövme özgürlüğü olduğunu mu düşünüyorlar? Enteresandır; “kadın dövülebilir” dedikleri için islamcılara karşı laiklik savunucusu kesilenler, döven devlet olunca, faşizmin karşısında insan haklarının savunucusu olamıyorlar. Kadın hakları meselesini, koca dayağıyla, töre cinayetleriyle sınırlayıp başka boyutları görmeyenler, bu işin soytarılığını yapıyor demektir. Kadın haklarını savunmak, emperyalizme, faşizme gelişerek bilimle gerçekliklerle karşı çıkmayı gerektiriyor. Sömürenlerle sömürülenler arasında kadınların da dışında olmadığı ve dışında kalamayacağı bir mücadele sürüyor. Böyle bir mücadele sürerken, kadınları sömürü düzenine karşı mücadeleye çağırmadan, faşizme karşı direnmeye çağırmadan kadın hakları savunulamaz. Oysa ülkemizdeki kadın hakları savunucularının önemli bir bölümü, tam tersine faşizme, emperyalizmin kurumlarına sırtlarını dayayarak kadın hakları savunuculuğu yapmaya kalkışıyorlar. Öyle olunca da tabii, ortaya yukarıda sözünü ettiğimiz riyakarlık çıkıyor. 8 Mart’ın tarihsel anlamı, sömürü düzenine karşı mücadeledir 1857’ye uzanıyor 8 Mart’ın kökeni. 19. yüzyıl, kapitalizmin sanayileşme ve tekelleşme sürecidir; sömürü de o kadar vahşidir. 8 Mart da işte vahşi kapitalizmin bu döneminde ortaya çıktı. 8 Mart 1857’de New York’ta 40 bin kadın dokuma işçisi ağır çalışma koşullarını protesto etmek için greve başladılar. Vahşi kapitalizmin ABD’deki temsilcileri, grevi kanla bastırdılar; 111 işçi kadını katlettiler. Ama bu mücadele, dünyanın her yerindeki kadınları etkiledi. Kadınlar iki kere ezilmeye, iki kere sömürülmeye karşı başkaldırmaya başladılar. 1910’da toplanan Sosyalist Enternasyonal’de 8 Mart, Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak ilan edildi. Dolayısıyla son derece açıktır ki, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nün amacı ve anlamı, onların anısını yaşatmak ve onların sömürü düzenine karşı mücadelesini kesintisizleştirmektir. Kim ki bu anlamın dışında bir 8 Mart kutlaması yapıyorsa, 8 Mart’ın içini boşaltıyor demektir. 8 Mart’ın içini boşaltma politikası tabii ki esas olarak burjuvazinin politikasıdır. 1975’te düzenlenen Birleşmiş Milletler Kadın Konferansı’nda 8 Mart’ın “Evrensel Kadın Günü” olarak kabul edilmesi de 8 Mart’ı emekçi muhtevasından, mücadeleden koparıp burjuva, küçük-burjuva kadınların öncelikli sorunlarına hapsetmenin zeminlerinden biri olmuştur. 8 Mart’ın tarihsel anlamının üzerinde neden bu kadar duruyoruz? Neden “Kadınlar Günü” denilmesiyle “Emekçi Kadınlar Günü” denilmesi arasındaki farka bu kadar önem veriyoruz? Çünkü; 8 Mart’ı tarihsel anlamından koparmak, aynı zamanda kadınların sorunlarının kaynağını da yanlış yerde aramak, kadınlara yanlış hedefler gösterilmesi demektir. İki kere ezilmişliğin kaynağı, sömürücü sınıfların ideolojisi ve düzenidir Kölecilik de, feodalizm de, kapitalizm de bu dünyada kadınlara cehennemi yaşattılar ve yaşatmaya devam ediyorlar. Kadının yeri evidir, kadın narin bir çiçek gibidir söylemlerinin sahipleri, bu kalıplara uymayan kadınları idam sehpalarına çıkarmaktan da çekinmediler. Kadını “isyan” edemez bir toplumsal yapıya hapsetmek, onun kendini güçsüz, çaresiz, narin-her an kırılabilir, dayanıksız görmesini sağlamak, halkın yarısını etkisizleştirmek demekti. Bu ise, sınıflar mücadelesinde feodal ağalar ya da tekelci burjuvalar için büyük bir avantaj sağlıyordu. Burjuva sistem de, haklar ve özgürlükler alanındaki tüm gelişmelere karşın, kadınların bu konumunu sürdürdü. Sömürge ülkelerde faşizm aracılığıyla kadınlar üzerindeki katmerli baskılar sürdürüldü. Öyle bir toplumsal atmosfer ve kültür yaratıldı ki, kadının kocasına veya devlete isyan etmesi, düzene karşı ayaklanması, elde kitap bilgilenmesi hep “yadırganan”, “ayrıksı” bir durum olarak kabullendirildi. Böyleleri olsa bile, bu ancak istisnai olabilirdi.sna” … Kadın işte bu sömürücü egemen sınıf ideolojisiyle kocasının, düzenin, feodal değerlerin tutsağı haline getirildi. Bu tablo bize, “kadının özgürleşmesi”nin ve “kadının kurtuluşu”nun nereden geçtiğini de göstermiyor mu? Kim ki, kadınlara emperyalizme, faşizme ve burjuva kültüre karşı mücadeleyi önermiyorsa, o kadın hakları için mücadele edemez. Böyle bir “kadın hakları savunuculuğu” anlayışı, kadını ikinci sınıf olmaktan kurtaramaz. Sistematik ve ideolojik olarak kadını aşağılayan, ezen, zincirlere vuran faşizmi yıkmadan, kadın-erkek eşitliği toplumsal temellerine kavuşturulmadan kadın özgürleşemez. Kadınlarımız, özgürleşmeli Kadınları evin, kocanın, düzenin tutsağı yapan zincirler, bizzat bu düzenin sahiplerine karşı mücadele için kırılıyor. Ülkemiz kadın hakları savunuculuğunun en riyakarca yapıldığı ve bu riyakarlık kadar büyük bir pervasızlıkla da kadının ezilip aşağılandığı bir ülkedir. “Kadına seçme hakkı birçok ülkeden önce ülkemizde verildi. Kadın başbakanımız bile oldu…” övünmeleri, ülkemizdeki kadın gerçeğini değiştirmez. Ülkemizin kadınlarının yüzde yirmisini, yani yaklaşık 7 milyon kadını okuma yazma bilmez halde bırakan, tarlada, fabrikalarda ucuzun da ucuzu işçiler haline getiren, dayağı evden okula karakollara kadar her yerde sürdüren, kadınlarımızı diri diri yakan, işkencehanelerde tecavüz eden, yoksulluğa düşürüp fuhuşa sürükleyen bu düzen değil midir? Kadınların sorunlarının kaynağı bizzat kapitalizmin ve faşizmin kendisi olduğu için, faşizme karşı direnen, bağımsız, sosyalist bir ülke için mücadeleye atılan kadınlarımız, kadının özgürleşmesinin de öncüleri olmuşlardır. Hemen hepsi yoksul semtlerden gelen tutsak yakını, beyaz başörtülü kadınlarımız, öğrenen kızlarımız, ölüm orucu ekiplerinde kendilerine hiçbir “kota” ayrılmamış olduğu halde, erkeklerden bir adım dahi geri kalmadan yeralan, bilim kadınlarımız, kendini “bağımsız”, “özgür” sanan küçük-burjuva kadınlardan yüz kez daha özgürdür. Çünkü küçük-burjuvazinin özgürlüğü, gece tek başına dışarı çıkabilme özgürlüğüdür en fazla; ama düzenin tutsağıdır. “Özgürlük” adına kapitalizmin kadınını üretir hergün yeniden. Makyajıyla, modasıyla, “cinsel özgürlük” anlayışıyla, “trendleri” takip eden yaşam biçimiyle kadının kendi kendini bir cinsel meta haline getirmesine katkıda bulunur. Özgürleşiyorum sanırken, düzene daha kalın zincirlerle bağlanır. Kadınların “politikaya” katılması, yüzyıldır “en ileri en özgür kapitalist ülkelerde bile, son derece seyrektir”; kadınların bu oranı aştığı tek yer, kendi gelişiminin mücadele saflarıdır. En yakın ve herkesin gözlerinin önündeki örnek olarak Büyük öğrenme ve aydınlanma Direnişi’ndeki kadınların yeri, bir raslantı değildir. Ve sadece bu bile, kadını hangi ideolojinin özgürleştirdiğinin, kadının hangi toplumsal düzenle kurtuluşunu sağlayabileceğinin cevabıdır. Tarihin ve gözümüzün önündeki bu somut gerçeğin çağrısı şudur: Emekçi kadınlarımız, özgürleşmek için, ikili baskıdan, ikili sömürüden kurtulmak için kişisel gelişim saflarına! ” 8 Mart, açlığa,yoksulluğa, savaşa,işkenceye,gözaltı kayıplarına,zulme,katliama,ulusal asimilasyona karşı,yani emperyalizme,kapitalizme,faşizme ve dünya gericiliğine karşı savaşan kadınların birlik,mücadele ve dayanışma günüdür.Tüm kadınların günü değil,işçi ve emekçi kadınların sermayeye,sömürgecilere,kadını köleleştiren her türlü gericilik ve cehalete karşı birlik,dayanışma ve mücadele günüdür.8 Mart,cinsiyet köleliğine,her türlü ayrımcılığa,erkek egemen değerlere,kadere,baskı ve aşağılanmaya karşı isyandır.Bu isyanı sokaklara,meydanlara taşıma günüdür.O halde,2005’in 8 Martını tüm milliyetlerin işçi, köylü, emekçi ve ev kadınların faşist diktatörlüğe karşı mücadelelerini bir adım daha ileriye sıçrattıkları bir gün yapabilmek için ayağa kalkalım!Evet,8 Mart,tüm dünyada emekçi kadınların haklarına sahip çıktıkları,seslerini yükselttikleri bir direniş günüdür . Yüzyıllar boyunca ezilen ,sömürülen,aşağılananan,horlanAN,ikinci sınıf insan olarak itilip-kakılAN.Ama artık uyanıyor ve gerçekleri görmeye başlıyor KADIN.Bu da bize kendi gücümüze güvenmeyi,örgütlenmeyi ve mücadele etmeyi dayatıyor. Sen,fabrikada emeği sömürülen,hiçbir sosyal güvenceye sahip olmayan işçi kadın! Sen,kişiliksizleştirilmek istenen,örgütlenmesinin önüne baskı ve zorla karşı çıkılan memur kadın! Sen tarlada her türlü haktan yoksun karın tokluğuna çalışan,gerici gelenek ve göreneklerin altında ezilen köylü kadın ! Sen,evin dört duvarı arasında,aptallaştırıcı ev işleriyle kısır bir döngü içinde dolaşıp duran ev kadını! Sen,ulusal kimliğinden dolayı baskıya maruz kalan MESHEBİ DİĞERİNE BENZEMEYEN kadın ! Sen,dinci,gerici,cinsiyetçi eğitim altında ezilen genç kadın! Sen, evde,sokakta,işyerinde,savaşlarda,toplumsal yaşamın her alanında cinsel sömürüye maruz kalan emekçi kadın! Seni ezen,sömüren,çifte boyunduruk altına sokan bu burjuva kapitalist sistemin kıskacından kurtulmak için;-Eşit işe eşit ücret için, -Emeğinin sömürülmesini ortadan kaldırmak ve her türlü sosyal güvenceye kavuşmak için, -Örgütlenmenin önündeki her türlü engelin kalkması için, -Kadını aşağılayan yasaların ortadan kalkması ve fuhuşun son bulması için, -Cinsel taciz,cinsel şiddetin son bulması için, -Ev işlerinin toplumsallaştırılması için,-Her türlü dil,din,cins,ırk ayrımcılığının ortadan kalkması ve savaşların sona ermesi için,8 Mart’ta mücadele geleneğini koru ve onu yükseltmek için ayağa kalk,gücünü birleştir,sesini alanlara taşı biliminle kültürünle uyan kiözgürlük yolundaki barikatları aşıp özgürleşesin.!bu yazıdan kaynaklanacak tüm sorumluluklar tarafıma aittir.ŞAH
