Amnesty International’ın (Uluslararası Af Örgütü) afiş kampanyası: Burada değil belki ama dünyada bir yerde şu anda bu oluyor. Grafik illüzyon yabancılaştığı vahşeti Avrupalı’nın ayağına getiriyor.
“Bir an için sahneden inebilseydik, kendimizi seyirci koltuğundan izleyebilseydik herşey çok farklı olurdu”
Küçük bir kontrol odası hayal ediyorum, içinde oturan pembe vücutlu tüysüz bir adam, önünde sayısız renkli tuşlar, yukarı aşağı oynayabilen kollar ve dev bir ekran. Evet, sanırım bu pembe derili komik adam benliğimi yada açıkça beynimi temsil ediyor. Mesaisi boyunca kararlar veriyor, hazır davranış kalıpları arasında seçimler onları kullanıyor, birleştirip yenilerini üretip hafızaya kaydediyor, ekranda çıkan evet-hayırlı binlerce soruya cevap veriyor gün içerisinde, taki akşam olup rüya üreticini çalıştırıp dinlenmeye çekilene kadar…
