Sabah işe giderken,yol kenarında karların üzerine yatırılmış zavallı bir adam gördüm dudagının kenarı köpükler..ah..Zavallı.Gözlerinde gördüğümü anlatmakta çektiğim güçlüğü şimdiye dek hiçbir duygumu anlatırken çekmedim.Yardım edin der gibi ama etseniz de faydasız der gibi.Ya deli misiniz üşüyorum,dondum kaldırın beni burdan der gibi ama kaldırmayın ne olur ne olmaz belki yine düşerim der gibi.Ailemi arayın eşimi çocuğumu der gibi ama kimsem yok ki der gibi…Etrafında bir kaç tane duyarlı görünmeye çalışan insan,ama hepsi hayat mücadelesinde başarı yolunda işine geç kalan,sevgilisine geç kalan,yattıgı yere bakan ve GEÇEN,hele birisi tanrım (biliyorum kaba bi tabir olacak afedersiniz) öküzü yarattın bu adamı niye yarattın dedirtecek cinsten.Kafasında çizgili bir bere ama sadece kelini kapatıyor,kulakları çelikten sanki,evet bi koruma söz konusu ama korunası tek zaafı kelliği.Elinde tesbih,yüzünde adama bak be iki seksen yatıyo der gibi aptalca bi gülümseme.Ağzında bir sakız ki bunu anlatmak için de yine kaba bi tabir kullanılabiliyor ben es geçmeyi tercih ettim.(Bir de almancaya kaba dil deriz).Aslında çok klasik bir düşünce tarzıdır ama ben de normal yurdum insanı değil miyim?Düşündüm ki;orda yatan onun babası olsaydı bu alaycı gülümsemeyi takınabilir miydi aptal simasına?Neyse otobüsteydim,insem dedim,kaldırsam yerden onu,ne biliyim sıcak bi yere mi götürmeli?Ya da bi ambulans mı çağırmalı,iyi de bunu ordaki bi kaç insan düşünmemiş midir?İlla ki düşünülmüştür.Peki ya parası yoksa,ya hastaneye gitmek istemedi ise bu yüzden ve orda ıslanıp,üşüyüp,sonra kendine geldiğinde evine gitmeyi düşünüyorsa.Kapıdan girecek muhtemelen onu bu kadar erken beklemiyor olacak ev halkı,önemli bi şi olmasa sabahın o saatinde sokaklarda gezmezdi değil mi?Anlatacak başına gelenleri,bu ilk değildi ve güzel şans son da olmadı diye düşünecekler.Falannnn filannn.Dur dedim Ece dur,inme devam et yoluna.Başında bekleyenlerin en azından bir tanesi İNSANdır.
