“Dön” diyememek mi beyazdı…
Tam yedi seneydi,
sesine duymayalı,
tenini koklamayalı eriyen zaman.
İçimi sızlatan o ahizenin ucundaydı,
titrek dudakların.
Yakındın aslında,
bir fısıltı kadar uzağımdaydın tam da…
“Hoşça kal” diyememek siyah mıydı,
Yoksa,
“Dön” diyememek mi beyazdı…
Ağladım, dudakların susunca…
