Zamanin birinde bir padisah vardi. Padisah bir gün adamlariyla ava giderken yolda güzel bir cariye görüp ona asik oldu.
Onu alip sarayina getirdi. Fakat bir müddet sonra o güzel cariye hastalandi. Günden güne eriyip tükenmeye basladi. Memleketin en iyi hekimleri cariyenin hastaligina bir çare bulamadilar. Padisah bunu görünce çok üzüldü, günlerce çareler aradi, saga kostu, sola gitti olmadi. Sonunda bir mescide gidip el açarak dua etti, secdeye kapanarak agladi. Cariyenin iyilesmesi için yalvardi. Bu sirada uykuya daldi. Rüyasinda bir pir gördü; pir ona :
