Bir ölüyü ilk kez altı yaşındayken gördüm. 4-5 yaşlarında bir coçuğun cenazesiydi,küçücük tabutu vardı.O zaman çok korkmuştum,ölülerden korkardım,mezarlardan da korkardım. Boylece ilk depresyonumu altı yaşındayken yaşadım.İkinci ölüyü 10 yaşındayken gördüm,yaşlı bir kadındı, bir yıl önce kendisiyle tanışmıştık,bize çok iyi davranmıştı.Musalla tasındaki cesedine uzun uzun baktım,yuz ifadesi manasızdı,ve cok korkmustum.Bu ölüm de bana ikinci depresyonumu yaşattırdı.Ölümü anlamıyordum, bana ürkütücü geliyordu.Üçüncü ölüyü 21 yaşında gördüm,ama bu diğerlerinden çok farklıydı.Ölen kişiyi uzun zamandır tanıyordum,en son bir yıl önce görmuştüm,bana sitemde bulunmuştu,artık beni görmeye sık gelmiyorsun diye,O kisi dedemin kardeşiydi 60 yaşlarındaydı.Camide Ölü yüzüne uzun uzun baktım,yüzü güzeldi.Yüzünü görünce duygulandım,ağlamamak için kendimi zor tuttum.Hayatımın en büyük depresyonlarından birine girdim.Artık her şey anlamsız geliyordu,günlerce dogru dürüst yemek yemedim.Eger yaratan varsa ölümü neden yarattı ki,eger ölüm varsa yaşamanın anlamı nedir ki.Düşünsenize yaptığınız her şey ölümle birlikte sıfırlanıyor, kazandığınız paraların,yaşadığınız aşkların,kariyerinizin hiçbir anlamı kalmıyor.Günlerce bunları düşündüm,ve düşündükçe her şeyden soğudum.Gördüğüm ölü yüzleri unutamıyorum.Sanki o yüzler bana,bu yaşam hiçbir şeye değmez diyor.Bilen biri varsa bana ölümün manasını anlatsın!
