“Her Gece Bodrum”, Selim İleri’den “Pastırma Yazı”nın ardından okuduğum ikinci kitabı. İlk yarısına kadar roman atmosferine giremedim bir türlü, kendimi veremedim. Oysa ikinci yarıdan itibaren her yeni sayfaya büyük bir merakla geçtiğimi fark ettim. Cemle özdeşleştirdim galiba kendimi, sonra da Emine ile.
Attila İlhan, 1977’de Sevgi Soysal’a yazdığı mektupta bu kitabı över. Kitabın karakterlerinin ayrıntılı geçmişleri olduğunu, İleri’nin onlara bir kader çizdiğini fark ettiğinden bahseder.
Bu edebiyat adamını, Selim İleri’yi çok sevdim. Sırada “Cumartesi Yalnızlığı” var, onu okumak istiyorum. Sonra da “Yarın Yapayalnız”ı…
