yine sıkıcı bir haftadan sonra, yine sıkıcı bir hafta sonu.
her zamanki gibi eve kapanıp kaldım.
son bir hafta benim için iş bakımından çok yoğundu dinlenmem açısından da evde oturmak iyi olacak gibi.
bu arada geçen hafta içinde akşamları fırsat buldukça mehmet kartal’ın “hayatım gerçekten roman” isimli kitabını gece yarılarına kadar hızla ve çok büyük bir merakla okuyup bitirdim.
değişik bir gözlem gücü ve abartıya kaçmadan, kendine has argo anlatımıyla mehmet kartal olağan üstü bir iş çıkarmış. tabii bu olağan üstülük hem yazdığı kitap hem de kitapta yazılan yaşadıkları için geçerli.
