bildirgec.org

kahramanlar hakkında tüm yazılar

İNCİ / John Steinbeck

Education | 08 April 2009 09:49

www.swisseduc.ch
www.swisseduc.ch

John Steinbeck’in üç kitabını okuduğumda üçünün de hep acı sonla bitmesi ilgimi çekmişti. Steinbeck’in hayatına bir göz attığımızda yoksul bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş. Öğrenimini sürdürebilmek için devamlı çeşitli işlerde (duvarcılık, boyacılık, kapıcılık, eczacılık) çalışmış; buna rağmen öğrenimini tamamlayamamıştır. Öğrencilik yıllarında yazmaya başlamış. Eserlerinde işçileri, yaşam koşullarını ve ilişkilerini işlemiş.

Son okuduğum İnci adlı kitabında da yine aynı acı son vardı. Kitabın kısa bir özetini yapacak olursam: Fakir bir ailenin sıkıntılı bir gününde gerek rahatlamak gerekse ekmek parası bulmak için kahramanların denize açılması ile başlar. O gün denizden güzel ve büyük bir inci bulurlar. İncinin bulunması ile kötü giden hayatlarının değişeceğini ve güzel günlerin başlayacağını düşünürler. Fakat inci ile birlikte sıkıntılarının daha da artığının farkına varmazlar. Ekmek kavgası yerine hayatta kalma mücadelesi başlamıştır, onlar için. Hikayenin sonunda biricik evlatlarını inci uğruna kaybeden roman kahramanlarımız, kötülüklerden korunmak için inciyi tekrar denize atarlar. Böylece hikayenin başında inci ile umutlanan ailenin hayalleri de suya düşmüştür.

SPIDERCAN

bibildigimvar | 13 September 2007 10:29

Onu uzun zamandır tanıyordum. Daha doğru ifade etmem gerekirse varlığından haberdar olmaktan ibaretti tanışıklığım. Ara sıra karşılaşıyorduk televizyon vasıtasıyla ve o kostümü sinirimi bozuyordu. Bir kere kostüm çok dardı ve teri çekmeyen cinstendi. Zaten onda azıcık akıl olsa kostümü pamuklu kumaştan biçerdi. Sonra o artistik duruşlar asabıma hiç iyi gelmiyordu. Daha doğrusu maskesiz suratı ile atraksiyonlu vücudu birbirine hiç uyum sağlamıyordu. O duruş herhangi bir izleyicide “n’oluyo lan artist ”tepkisi doğuruyordu. Peki o fırlattığı ağlara ne demeliydi. Sonuçta örümcek ağı değil miydi bu. Tutardın elektrikli süpürgeyi olay biterdi. Oysa bir süper kahraman böyle mi olmalıydı? Bir Heman olsun, bir Superman olsun en azından kaslı ve pelerinli zatı muhteremlerdi. Bağırlarımızda özel bir yer ve hak ettikleri saygıya sahiplerdi. Heman’in sarı küt saçları hep fönlü ve bakımlı olurdu, izleyiciye saygısından kaynaklanırdı bu. Superman ise tam bir salon erkeğiydi. Bir kere nazikti görgülüydü ve ne hikmetse o da sarışıngillerdendi. Peki kötü karakterler neden hep kara tiplerdi? Evet dikkat ettim her çizgi filmde yapmadığı şerefsizlik kalmayan tipler hep esmergillerdendi. Yoksa bebelerimize gizliden gizliye bazı fikirler mi empoze edilmeye çalışılıyordu. Ama bizim aklımız ermezdi böyle şeylere. Koyardın bebeni sabahtan ekranın önüne girişirdin işlere. Akşam yemeğinin içinde olduğu düdüklü tencere buharı salmaya başladımı alırdın bebeni ekran önünden. Tabi en güzeli de bebenin ekran önündeyken uykuya dalmasıydı. Atardın üstüne pikesini olay biterdi, tadından yenmezdi.