Hayatında olan biten her şeyin sorumlusu sensin!
Başka hiçkimse değil!
Başkalarını suçlamayı bırak artık!
Biri sana gelip küfür ettiyse bunun suçlusu sensin!
Küfür edeceği ortamı ve hakkı vermeseydin ona!
Daha sonra ahlayıp vahlayıp bunlar neden benim başıma geliyor deme!
Otur oturduğun yerde, çek acını!
En dibe vur!
İnilebilecek en dip yere in!
Acını çek!
Her hücrende hisset bunu, her zerrende!
Ağla, bağır, çağır, isyan et!
Ama başkalarını suçlama!
Hayatındaki her şeyin sorumlusu sensin çünkü!
Seni anlamıyo mu?
Sen bunları haketmiyor musun?
Yanlış mı tanıdı seni?
Bunun için mi ağlıyorsun?!
Neden seni anlamasını sağmaladın,
Seni yanlış tanımasına neden izin verdin?!
Neden şimdi kendi seçimlerin için sızlanıyorsun?!
Boşuna bu gözyaşları!
O senin ağladığını bilmiyor!
Büyük ihtimalle başkasına dokunuyor,
Onu önemsiyor!
Bunları duymak canını yaktı mı,
Başkasıyla hayal edemiyor musun onu?!
Senin değildi ki o,
Kabul et artık bunu kimse kimsenin sahibi değil!
Sen kendine değer vermiyorken,
Nasıl bekledin onun sana değer vermesini?!
Sen kendine saygı duymayıp, kendini sevmezken,
Onun seni sevip saymasını ondan nasıl bekledin?!
Karşımda zavallı birini değil, güçlü birini görmek istiyorum!
Güçlü olmak zo-run-da-sın!
Ağlamakla, geçmişe saplanmakla kaybedecek vaktin yok!
İnadına yaşamalısın, inadına mutlu olmalısın, inadına başarmalısın!
Hemen dik dur, kamburunu düzelt, başını dik tut, sil gözyaşlarını!
Böylesine sevebildiğin için kendinle gurur duy!
Ve unut!
Ve düşünme!
Yapabileceğin tek şey bu!
