bildirgec.org

1935 doğumlu yönetmen Woody Allen, yönettiği filmlerle sinemayı bambaşka bir şekle soktu ve Woody Allenca’yı yarattı. Yine kendi tarzında (mockumentary) bir film olan “Take the Money and Run“, bir suç komedisi olmasının yanı sıra bugüne dek örneği az verilmiş bir absürt belgesel. Yaşanmış, yaşanacak pek çok saçmalığı gösteren ve insanların yorum ve görüşlerine yer verilen filmde Allen’e aktris Janet Margolin eşlik ediyor. 1969 senesinde vizyona giren yapım, Laurel Ödülleri’nde iki dalda aday gösterildi. 1,5 Milyon Dolar gibi bir bütçeyle San Fransisco ve San Quentin Hapishanesi’nde çekilen film, Türkçe’ye ‘Parayı Al ve Kaç’ olarak çevrildi.

Virgil Starkwell, başarısız bir öğrenci ve her türlü arkadaş ortamından dışlanan bir çocuk olmuştur. Bu eksikliklerini meziyete dönüştürmeye çalışan genç adam, kendini suç işlemeye adar ve her fırsatta hırsızlık yapar. En büyük hayali bir banka soymak olan Virgil, Louise adlı genç ve güzel bir kadınla tanışıp aşık olur; bundan sonraki amacı onun için çalmaktır.

Wood Allen ustanın baş yapıtlarından biri sayılan Annie Hall, gerçekten de aldığı övgüyü hak eden filmlerden biri. 1977 yılı çıkışlı filmin senaryosunu Marshall Brickman ile beraber yazan Allen, baş rolü de Diane Keaton ile paylaşıyor.

Komedyen Alvy Singer’ın başından geçen iki evlilik sonrasında tanıştığı Annie Hall ile ilişkisinden yola çıkarak kadın erkek ilişkilerini irdeleyen filmde, Woody Allen’in klasikleşmiş entellektüel hayat, sanat, kişisel gelişim, yahudiler, aile, New York gibi göndermeleri de bolca mevcut.

Şahsen, kadınların da erkeklerin de ilişkilerde kendilerine biçilen rolleri oynadıklarını, maskeleri çıkardıklarında ortaya çok farklı düşünce ve duyguların çıktığını, ama bu farklılıklara rağmen “ne seninle ne de sensiz” durumunda olduklarını anladığım filmde; ne kadar eğitimli olursa olsun erkeklerin doğalarını aşmalarının güç olduğu (Annie’nin önce kurslara gitmesini teşvik edip sonrasında kaydettiği gelişmeye somurtan Alvy), kadının ne istediğini idrak edecek bilince ulaştığında artık başkasına ihtiyaç duymayacağı (Annie’nin filmin sonundaki kararı) gibi yan düşünceleri de çıkarmak mümkün. Bunların yanında Woody Allen’ın aslında kadınların tarafını tuttuğu gibi bir düşünceye de sahibim.

Annie Hall‘un bir güzel yanı da harika mizah anlayışı elbette. Çoğunluğu diyaloglar üzerinden yapılan mizahın bazı sahnelerde durumlara yüklendiğini ama bunun vasat bir durum komedisinden çok daha başarılı yapıldığını görüyoruz ( Mesela Annie’nin ailesiyle yemek yedikleri sahne).