Bugun masama bir ayna aldim…
Is yerimde, herkesin gorebilecegi bir konumda, masamin tam orta yerinde.Gizlice cekmecemden cikarip,ya da masanin altina egilip bakmak istemedim sadece,suc isler gibi.Parliyor bile dogru bakis acisindan baktiginda.Aslinda basit siradan bir ayna iste.Yasak mis,ayip mis, mis mis te…mls mls …. Bana ne?Kendimi iyi hissettim.
Bugun anladim ki ben kendimi cok seviyorum utanmadan!…gorunusumu,gulusumu,bakis seklimi.
Zaten uzun yillar boyu kendimle vakit gecirmekten de hoslanirdim hep.
Biraz isten bunalinca ya da kendimi delice kaptirip dosyalarin icine gomuldugumde kafami kaldirip bakiyorum,birden goz kirpiyor aynam bana.Biri talihsiz bir yorum yaptiginda ,o biliyor neden baktigimi,gizlice gulusuyoruz birbirimize.
Meger ne buyuk bir mutlulukmus insanin kendiyle goz goze gelmesi.Galiba biraz da dis gorunusumu begeniyorum.Evet ben bu bedeni bu ruhla giymisim 33 sene once.O zaman anladim ki ben dogustan sansliyim da.Nasil olur da uzulurum aptalca,findik kabugunu bence dolduracak seylere.
Bazen kagitlarin arasindan gozgoze geliyorum kendimle.Gulumsuyorum….”hadi simdi gul bakalim” diyorum kendime”gul su guzel yuze”bir neden daha buldum gulumseyecek…
Hatta daha ileri gidip yazdiklarimi anlamayan beyinlerin ” kendini begenmis” yorumlarina bile guler oldum delice.O da ne kahkaha atmak geliyor icimden aynama bakip.
