bildirgec.org

kalemimden

kan

damlıyor dostlar

ne yazsam

ne söylesem

nereye gitsem

geldiğim yerdeyim hep

Daha dur!

Güzel günler göreceğiz, güzel günler, güneşli sabahlara uyanacak geçmişin.Işıklı , parlak, aydınlık günlerde bekliyor umudun çocuk gözleri …O sabahlarda dingin, huzurlu, neşeli açılacak kapılar. Bitmedi ki, daha öpemedin gül yüzlü , can bakışlı dostları yüreklerinden…Daha kopmadı çiçek dalından, savrulmadı toprağa, dur daha…Güzel günler bekliyor kucağı sana açık…Ana gibi ,şiir gibi, şefkat gibi o kucak…

Daha dur!

Güzel günler bekliyor seni, özlediğin bir düşte gördüğün, bitmesini hiç istemeyeceğin, sonu hiç gelmeyecek rengarenk umut dolu günler var yarınlarda….Yarınlar var, elbet var…O günlerde

Süslü sözler vardır ya hani…
Aşıklar söyler genelde…
Sanattır o sözleri söyleyebilmek, kelimelerin son heceleri bağlanır birbirine sevgi yumağı oluşturur. Sonra biri gelir „vay seni sevgi pıtırcığı“ diye dalga geçer.
Herşeye rağmen güzeldir sevgi pıtırcığı olmak. Bütün duygusal anlara rağmen…
Bütün göz yaşlarına rağmen…
Hastalandıktan sonra huy değiştiren çocuklar gibiyim. Bir yanım eski duygusallığımı özlüyor ama odun yanım karşı çıkıyor. Son zamanlarda hasta da olmadım ki, huy değiştirdim diyeyim. Nerden böyle ruhsuz oldum bilmiyorum.
Süslü sözler kayboldu artık. Ağzımdan ancak buz kivamında cümleler çıkıyor. Ben niye böyle duygusuzlaştım bilmiyorum…

http://www.binbirfikir.com/articles/273/1/Mutluluk/Sayfa1.html