evli bir arkadaşımın sırrına ortak oldum.
ama ne sır! evlenmeyi ciddi ciddi düşünürken,
vitesi boşa aldım birden. düşünmeye devam edeceğim.
evli olan erkek arkadaşım, evli kadın arkadaşına gönderdiği
e-postayı bana da göndermiş, ne dersin bu işe diye…
diyecek hem hiçbir şey yok, hem de çok şey var!
durumuna üzülürken, eş seçimindeki kriterler üzerine,
tekrar kafa patlatmaya başladım.
evlilik kutsal müessese de, teessürü ve teessüfü bol
bir kalp teneffüsü sanki…
e-postaya buyrun artık!
“peki ya ben??? benim icin o kadar pis, berbat bir
gerceklik ki… asil ona inanamazsin sevda!
bu yazdiklarim lutfen aramizda kalsin, olmaz mi?
uzuntulu saskinligini anlayabiliyorum.
benzer ruh halini ben de yasamaktayim cunku.
dokunsalar aglayacagim. o derece berbatim.
anlatmam mumkun degil.
tum bu yasadiklarim ruya olsaydi keske. bir kabus…
cakildim kaldim. sadece inanamayan sen degilsin.
ben hic inanamiyorum.
