Sevgilimle beraber yaşıyoruz 3 yıldır, ilişkimiz belki aşk, belki de alışkanlık. Eskisi gibi birbirimizi arzulamıyoruz, eve geliş saatlerimizi de birbirimize göre ayarlamıyoruz. Beraber harcadığımız süre iyice azaldı anlayacağınız.
Bir kez hamile kaldım, evlenelim dedi ama ben çocuk yüzünden evlenmek istemedim. Aldırmak istiyorum dedim boyun eğdi. Soğuk bir ameliyathane salonunda 5 dakikada vakumla alıverdiler. Hiç merak etmedim onu kız mı erkek mi diye. Anesteziden uyandığımda biraz başım dönüyordu. Ruhumda da pek bir şey hissetmedim, ağlamadım. “O” ise akşam yatakta sarılmak, teselli etmek istedi. Bilmem neden ittim, tüm bunların sorumlusu oymuş gibi.
