Bazen aşk gider… Ve hayat da gider onun peşinden… Terk edildiğin yerde öylece kala kalırsın… Bir sabah uyanırsın ki gözünü açtığın ömür senin ömrün değildir… Aynada tek parça görünen bedenin, aslında lime limedir… Nefes diye içine çektiğin ciğerlerinde parçalanmış aşkının cam kırıklarıdır… Her sabah ölmeyip neden uyandığına lanet edersin…
Bazen aşk gider… Önünde bir kadeh rakı, küllükte bir ölüm dolusu izmarit öylece bakakalırsın arkasından… Kulağın hiç çalmayacak olan telefondadır… Zaman dursun saatler hiç geçmesin istersin… Tanrım ne olur gerçek olmasın, ne olur güneş doğmadan geri dönsün, teninde bir başka tenin kokusunu getirse bile dönsün yeter ki, hiçbir şey sormam ona, bu geceyi yaşanmamış sayarım, unuturum yeter ki aşık olmasın… İçimde durmaksızın çığlık atar dualar…
