Usulca değip geçiverdi yanağıma
ruzgar
Kokunu bıraktı toprağa var gücüyle yağmur…
Issız sokakların tinerci çocuğu gibi üşümüş yüreğimi sakladım ceket cebime…
Kibrit alevi gibi kısa,uzun, yeknesak bir sevdanın avuntularını devirdim ayak dibime,
zafer kimin?
Sen mi ben mi küllerinden arta kalanları biriktiriyoruz tarot’un yıkılan kulesinde?
Aybike..
Yetim kalmış çocukluğum
Aybike masum gözlerimin direndiği son sevda
ne sen benden vazgeçebilirsin ne ben değişirim bir parça…
