bildirgec.org

nasıl bişiy bu bilmiyorum.sürekli beynimi kemiren bir ton düşünce.bugün ilk psikolog deneyimimi yaşadım.içinden hafif bi sakinleştiriciyle çıktım.hayat insanı her yere taşıyabiliyor.hayır ya bu çok karamsar oldu 🙂 arıyorum,buldum sanıyorum sonra tekrar bakıyorum ve diyorum ki yine kendime amma da büyümüşüm be.

başlığı ne koysam diye düşündüm,kestiremedim.vasıfsız elemanlık hayatına ilk bakış ya da öğrenciliği kafamda tutmakta zorlandığım kep denen kifayetsiz nesneyi havaya fırlatmakla nasıl terkettiğimi anlatsam nesini anlatacağım dedim.sadece benim yorgunluğumu ve kafa karışıklığımı yansıtsın dedi galiba öteki ben.üç gündür geceleri sahipsiz bıraktım uykularım bölük pörçük rüyalarım kayıp.böyle giderse vasıfsız ve aynı zamanda kafayı yemiş bir eleman olacağım korkarım.Umrumda mı acaba?sanmam.galiba özlemişim kendimden saklanmayı.

Ne beter şey geceleri dönüp durmak yatakta.Kafandaki örümcekler gotik tarzda ağlar örerken düşüncelerine uyumaya çalışmak,her seferinde uykuyu ıskalamak…Kalbinin ağrısını hissederek dokunmaya çalışmak sonra kaçmak kendinden.bir martının kanadına sığınarak geceyi uğurlamak.sonra düşünmek uzun uzun ve dilinde kalan tek cümle uzun geçen geceden:martılar geceye daha çok yakışıyor.

Gecelerin anlamını yitirmiştim ne kadar zamandır.Gündüz koşuşturmaları,gece yorgunlukları ve uykuyu getirmişti bana.Şimdilerde gecelerin anlamını yeniden keşfettim.Kedimin uykusuzlukları ya da gecenin huysuzları sivrisinekler mi neden oldu buna bilmiyorum.Gündüzleri başkalarına bıraktım.Nedense gecelerin sahibi olmak korkutmuyor beni artık.Alıştım,alışmak ne kadar kötü deseler de.

haziran yitip gidiyor işte.sıcaklar iyice geceleri de esir aldı.gündüze daha çok yakışsa da güneş,gecenin serinliğini de alıp götürdü.temmuz geceleri beter olacak demek ki.geceyi serinliğe bırakıp gittiğinde yaz neler değişecek acaba penceremden bakarken ben?