yalnızlıkyorar insanı kalabalıklar arasındaansızın kırar tutunduğu dallarıkorkusuzca dirensendetutsak eder mabedindeyürek yokluğunuve hasret filizlenirköklerini saldıkça içerindebir dünya yok olurGözlerin geLince akLımaSözLerin anLamı tükenirüstüme bir garip hüzün çökerağlamaklıca usul usulyürür gider içimden bir yolcuçok uzaklara doğru