Merhaba,

–Hiç mi yok yani dostunuz, biriniz, sevgiliniz , platoniginiz?Evet sek olsun , belki biraz cin sagolun…

–Yok, size insanlardan hoşlanmiyorum demedim, onlardan hiç hoşlanmiyorum dedim..ben size anlatamam birakin onlar anlatsin.. ne denli büyük sevgil(il)eri oldugunu anlatsinlar, tikanip kalsinlar bi süre sonra agizlarinda iyi bir film sonrasi mutlu bir gülümsemeyle , bunu sana anlatamam o benim dostum..sevgilim..herşeyim..paylaştigim..paylaşacagim..

anlarim…. desinlerde desinler siz de inanin. Durmayin inanin.. ben bunu yapmam. ….

————-

bunları neden buraya gönderdigimi bilmiyorum , belki eskiden hep okudugumdan ve belki bu aralar aklima yaz gibi geldiginden.. ”vakit doldu artik..”

Hadi bulsaniza anlami, ya da hiç ugraşmayalim . Geceleri yatalim ve sabah kalktigimizda dün gece neden nefret ettigimizi araştirmaya başlayalim.. bulamazsak hiç ugraşmayalim ..

hiç bi şey yartamayalim hep böyle devam edelim.. içki içip hep kötü örnekler olalim küçük çoçuklara ne yaparsak yapalim umutsuzluga düştügümüzde yanimizda kimse olmasin olanlari da kovalim ve bunu sadece çay içmek için yapalim paylaşmamak için

Ve işte başladi herşey, zamansiz garip bir o kadar anlamsiz. Insan ne yapacagini bilemiyor öyle degil mi… Kimbilir yaşadigimiz sevinçleri bazen sadece başkalariyla karşilaştirmamiz için veriyorlardir , ya da sadece böyle düşünüyoruzdur.. kimbilir ki, neden ki, bilsinki sevsinki …

ayniligin bayagligi geçtigi bu zamanda bizler evlerimize kapanip uyumayi kabullenmeliyiz sanirim

nefret o kadar kötüdür ki ugruna sebepsiz iyilikler yapmani saglar..