Bütün yolları zamana bıraktım. Bütün mavi’ler içinde tüm sarılar siyahtı… Renk suya karışıyor,adım atılmıyordu… Bütün sözler yalandı.- Nasıl başka yerde olurum (?)Nasıl uçarım(?)!
Anlamak istemiyordu,resimler gibi başucunda olan günlere inat, birdaha asla bakamıycakmış gibi derin açtı gözlerini… Yudum yudum oluyordu yağmur, güzel – serin sesini duyuruyordu bize… -Her adım oluyor adına– Ne susarsın,ne söylersin,Özün yok mu senin(?)!Pembe pembe hayaller kuruyordu. Nasıl seyredilir,nasıl izlenir..,aşkları, diyarları kurardı… Geceler onun için zaman sığınağıydı. Zaman içinde, istediği an sığınma hakkı vardı… En iyi yanıydı bu hayatının… Susan,seyreden, en güzel duygulara tek adımda koşabilen…….. Asker, karagahında uyumaya hazırlanıyordu…Vakti dolmuştuGitme zam-an’ı-ydı artık…
