Ölüme doğar insan,ölmek için yaşar…Bazen ölüyor gibi yaşar…Ölümün soğuk nefesini hissederek kendini yoğururak,yorarak yaşar…Telaşlıdır,hep daha hızlı koşar.Koşar da nereye koşar? Koşarak yaşar…An gelir ensesindeki soğuk nefes susar…Bir taş dikerler başına,toprağa sararken,vedalaşmalar…Yazarlar adını bir taşa,musalla da bir başkası…Şehit mi,gazi mi yoksa kimliği belirsiz mi?…Başındaki taşa bak anla,ne zaman geldi ve gitti…Ardında dua edeni var mı bilinmez?…Duası kesilene hiç bir şey denilmez…Senin de mezar taşına yazarlar bir kelam…Taşına da bakarlar kim bu,kaç yıl koşup yorulmuş diye…Ölüm,yaşama yaren…Sen de toğrağa…Çektiğim Mezar taşları örneklerine bakarken süzgecimden süzülenler…