Öyle gözler düşünün ki size sevmeyi öğretsin..Okul yıllığında yazan bu yazıyı belki bin defa okumuşumdur.Hayatınızın önemli kişileri vardır, onları örnek alır, küçücük yaşlarınızda taklit etmeye başlarsınız. Benim hayatımın kişisi, teyzemdi..Teyzem tam anlamıyla sarışın bir afetti..Annem teyzemden daha da güzeldi ama benim için teyzemin her hareketi başka bir olaydı. O’nun olaylar karşısında şakacı tavırları , hayatı umursamaması bazen hayret etsem de O’nu üstün bir sevgiyle sevmemi kimse engelleyemedi.Teyzem genelde bizim evde kalır, zamanının çoğunu benimle geçirirdi..Ta ki mendebur eniştem hayatımıza girene kadar. Eniştem teyzemle beni ayıracak kuvvetli bir fırtına, teyzemi içine çekip bana vermeyecek hortum, henüz icat edilmemiş, en yüksek vakum güçlü elektrik süpürgesiydi.Teyzem, bazen beni öyle güldürürdü ki, hatta nefessiz kalır, her defasında hıçkırıklara tutulur gülmekten uyuyup kalırdım..Her cumartesi aynanın önüne geçer, sabahtan öğleye kadar süslenirdik. Teyzemin küçük bir kopyası minyatürü olarak evden çıkmam çok rastlanır bir durumdu..Güne büyük tembihlerle başlar, nerelere gidip çapkınlıklar yapacağımızı kimseye söylememe kararı alır, çikolatayı çantaya atar, mutlulukla dışarı çıkardıkO gün teyzemle nişanlısını öpüşürken yakalamış, tam arkadan enişteme çullanmış teyzemi kurtarmıştım elinden..Daha sonra sevgili teyzem bana , birbirini seven iki ayrı cins insanın birbirlerini dudaklarından öpebileceğini anlatmıştı..Artık bütün öpüşme sahnelerinde televizyona yaklaşır, kitlenir, sahne değişene kadar kendimden geçer, dergilerde gördüğüm erkekleri öperken, teyzem gibi gözlerini kapatırdım..Teyzemin evlilik günü geldi..Gideceğini biliyordum, hatta eniştemin benden nefret ettiğini de..Bir gün evvelden bütün burnumu gazete kağıtlarıyla doldurmuş, kulaklarımı pamuklarla tıkamıştım. Gözlerime yapacak birşey bulamadım, O’nu giderken görecek gitmesine engel olamayacaktım..Sevgili teyzem o kadar işinin arasında, kendisini duymadığımı farketti, beni kucağına oturtturup, önce pamukları çıkarttı kulaklarımdan, sonra kendisinden öğrendiğim genç kız ağlamasını kabusa dönüştüren, beni dışarıya püskürten burnumdaki kağıtları çıkarttı..Beni her zaman seveceğini, O’nun hayatındaki en önemli varlık olmamı hiçbirşeyin engelleyemeyeceğini anlattı..Hatta beni patlak gözlü eniştemden daha çok sevdiğini de söyledi..O’nunla aynı model olan gelinliğimi giymiş, damatsız bir şekilde kuyruğuna yapışmış hatta onlarca kez düşüp kalksam da, bir saniye bile elimden bırakmadan yolumda ilerlemiş olmanın zaferini yaşadım o gün..Büyüyüp genç kız olmuştum, tatildeydim..O gün kendimi hiç iyi hissetmiyordum..Ben bu kötü duygular içinde iken, ailemin şehirlerarası bir yolda, helikopterle gidip teyzemin dağıtmış arabasındaki, kimi yaralı kimi ölmüş insanları toplayacağını nereden bilebilirdim..Teyzem yaşıyordu, yiğenlerim yaşıyordu..Ama eniştem ölmüştü..Ne kadar üzülsem de Allah teyzemi bana bağışlamıştı, varan 1.O gün aşırı bir şekilde teyzemi ziyaret etme isteği vardı içimde..Uğradım, eniştemden sonra teyzem bir türlü kendine gelememiş, eskiden hiç problem etmediği herşeyi problem haline getirmeye başlamıştı.. Gözleri güzel bakmıyordu, hatta daha da büyüdü, hatta bayılır gibi oldu, arabanın arkasına bindirdik, hastaneye zor yetiştirdik, teyzem kalp krizi geçiriyormuş meğer..Doktor, 3 gün yoğun bakımda kalacağını söyledi..Kendine geldiğinde kollarımdaydı. O gün beni kendi çocuklarından bile daha çok sevdiğini söyleyerek günlerce ağlamama sebep olmuştu..Varan 2 idi..Teyzem yine gitmemiş beni terketmemişti.. O, benim gittiğim heryerden aradığım, örnek aldığım ve herkesten çok sevdiğim hayattaki en büyük tutkumdu..Anneler babalar çocuklarınızın teyzeleri önemlidir, onlara duydukları sevgiyi asla küçümsemeyin..Not: Bu yazıdaki cümle ve kelime yanlışlarımı olduğu gibi bırakmak istiyorum, sevgim gibi, içimden geldiği gibi, doğal olsun 😉