cok calismaktayim bu aralar ve bu hic hosuma gitmemekte.vucut dinlenip iyi bir uyku alamadigi icin beyin olur olmaz zamanlarda uyku haline geciyor. mesela uyandigimi sanip yuzumu yikiyorum, beyin hic orali olmuyor.gecen sabah, kanepenin uzerinde usul usul sarj olmakta olan cep telefonumu aldim, her zamanki gibi “brain storming!!” (beynim yeterince storm diil ya!) toplantisina yetismek icin evden ciktim. evden cikip cikmadigimi da bir kac kez kontrol etmem gerekti diyorum ya beyin bu aralar benden bagimsiz eylemlerde bulunmakta. ajansa geldim, bilgisayari actim, cantamdan sigarami ve cep tel.imi masanin uzerine cikardim, toplantiya girip ciktim, bir sure sonra hayirdir niye hic arayan yok diye bi bakiim dedim……bir kac saniye olup biteni anlamadim, telefonun ekrani yok! tuslar yerine bir suru numara, tlx vb. isaretler var. evet, cantama televizyonun kumandasini atmisim, masama cikardigimda farketmemisim, o kadar salaklamis bir grupla calisiyorum ki toplantida masanin uzerinde duran kumanda kimsenin dikkatini cekmemis! ne diyim, allah akildan etmesin cok zor cokkk!
yorumlar
Eğer o televizyon kumandasıyla birini arayıp ona randevu verseydin ve randevu saatinde gelmedi diye fırçalasaydın o zaman uyumaya ihtiyacın var diyebilirdim.Ya da toplantı sırasında beyninin birden uyanıp şöyle düşünmeye başlaması işin ciddiyeti konusunda şüphe bırakmazdı: “Burası nire? Ben neyim? Burada işim ne? Bunlar kim? Neden hep bir ağızdan sesler çıkarıyorlar? Neden oturup oturup kalkıyorlar? Beni neden yadırgamıyorlar? Onlara çaktırmadan, bu sorulara nasıl cevap bulabilirim? Amaaan boşver… horrrr….”Böyle bir şey de olmadığına göre, henüz uykusuz bile sayılmazsın. Devam, devam, iyi gidiyorsun. Sakın ara verme, çalış.Patronun.
bana da…birkeresinde bi kredi kartı meselesini halletmek için call center’i arayacaktım. iki gündür uyumuyorum bi de bu çıktı diye söylenerek ahizeyi kaldırdım. numarayı tuşladım. hala aynı sinyal sesi.. tuşlara basıyorum tuşların sesi gelmiyor. bi baktım meğer bilgisayarın klavyesine tuşluyorum rakamları. herkes bana bakıyor gülüyor ben de dedim uykudan kapattım telefonu.. bikaç dakika sonra yeniden denedim. ahizeyi kaldırdım kulağıma götürdüm. bu kez çevir sesi yok! haydaaa! metin yazarı arkadaş dürttü de farkettim meğer kredi kartını götürmüşüm kulağıma ahize yerine…böyle bişey işte.
senin durumuna bişey diyemem ama arkadaşların daha iyi gibi. hadi indianım ropetirckim sen git yat 🙂
koyun sayma işe yaramıyorsa forumlarda gezin uykun gelene kadar , ben denedim işe yarıyor.eğlenceye tıkla
sen eskilere baya bir takmışsın dostum. dur burada fazla hızlı gitme, yeni konulara el at bakim…(bende bu yıllık yazılar nerden çıktı diyorum)
Ben arkadaşta daha çok bilirkişi havası sezdim.”Siz boşa uğraşmışsınız, işin aslı budur” deyip son noktayı koyma hevesi…