şimdi ölsek sonra yeniden doğsak ne güzel olurdu.yeni hayatımızı kendimiz seçebilsek kim .annemiz kim babamız olacak kendimiz karar versek.belki insan olarak dünyaya gelmek istemezdik.kelebek kuş balık olarak gelmek isterdik.belki bir çiçek olmak istrerdik kırlarda mavi mor pembe açan.ben papatya olmak isterdim yada gül.insan olarak geleceksemde insan gibi insan olmak isterdim.dürüst mert yalan söylemeyen başkalarına yardım eden.ama en çok ben ben olmak istemezdim. insanız diye geçinen bir sürü insan var. kim aç kim tok kimsenin umurunda değil. birileri hergün kebapçılarda yemek yiyor birileri kuru fasulyenin içine yüz gıram et bulamıyor başka birileride kuru fasulyeyi bile bulamıyor.bu manzaraya bakınca insan olmaktan utanıyorum.bi de her gün şehitlerimiz var. haber izlemeye korkuyorum.trör benim yanımda değil bana çok uzak.ben o topraklrda doğmadım büyümedim. yolda yürürken bir merminin kafama denk gelmesi yada bir bombanın yanımda patlaması ihtimali yok.ama yinede korkuyorum insan olmaktan utanıyorum. çünkü bir yerde şehit haberleri gösteriyor bir başka kanalada bakıyorum insanlar gülüp eğleniyor.hayat böle demeyin.bu nasıl insanlık nasıl duygu.askere gidecek kadeşim yok, sevgilim yok.ama arkadaşlarım var.kimin evladı olsada ölen herkesin içi acıyor acımasıda lazım.acımıyorsa insan değiliz demektir.başbakan ve muhalafet patileri atışıyor sanki aşık atışması.birlik beraberlik insan olmanın ilk ödevi değilmi? neden bunca kan döklürken siyasi liderler hala koltuk kavgası erken seçim meselesi düşünüyor?insanlık böle bir şeyse ben insan olmakda istemiyorum. kedi kuş kertenkele karınca farketmez hangisi olursam olayım.yeterki iki yüzlü menfaatçi insanlardan olmamayım.bu ilk yazım ve türkçem az biraz.umarım anlaşılır dediklerim.barışla dostlukla sevgiyle kalın
