Güneşin doğuşu insanı heyecanlandırıyordu,Havanın kokusu bir huzur veriyordu,Sabahın neşesi herkesi etkiliyordu,Ama tek eksik sen yoktun.Denizin kokusu anıları tazeliyordu,Güneşin güzelliği herkesi büyülüyordu,Sımsıcak kumlar, insanı ısıtıyordu,Ama tek eksik sen yoktun.Rüzgarın sesi bir melodi gibi geliyordu,Yıldızlar ayı kıskandıracak kadar çok parlıyordu,Gecenin sessizliği düşündürüyordu,Ama tek eksik sen yoktun.Güliz Ardilli / İstanbul / 1997
yorumlar
anlamadım,ivedilikle açıklama istiyorum. pls.
Peki MORFIK açıklıyorum. 🙂 Şimdi ben o zamanlar yani 16 yaşındayken yazlıkta en yakın arkadaşımın abisinden hoşlanıyordum.Platonik olarak. Aşk nasıl bir duygu,ne zaman aşık olacağım diye merak ederdim.Onu zeki bulurdum.Arkadaş ortamında onunla bir arada olmaktan keyif alırdım.Hissettiğim duyguyu anlamaya ve anlamlandırmaya çalışıyordum.Ondan hoşlanmıştım.O da anlamıştır muhtemelen.Platonik bir hoşlanma olarak kaldı.Şimdi öyle değilim tabi.Ne hissettiğimi çok iyi tahlil edebiliyorum.Sevdim mi de çatır çatır söylerim.İstediğimi elde etmek için bütün gücümle mücadele ederim.Aşk bambaşka bir duygu.Dünyanız ve siz bir anda değişiyorsunuz.
ben tatmim olmadım.
:))