sadece kendilerini düşünenler,mutlu olduklarında;dünyalarında hep gülenler,ağladıklarında sanki en dertli kendisi oldugunu sanan insanlar..hep bir yerlerde kahkahalarını saklayan hüzünlendiklerinde alıp onları kullanan insanlar…hep gözyaşlarını gizleyen ve bu şekilde güçlü gorunduklerını zannedenler,gözleri sürekli boş bakan fakat beynı hiçte oyle olmayan yinede aklını,zamanını iyi kullanamayanlar…ahhh insanlar ne kadar da sevgiye ve bakıma muhtaclar hiç kimse kendiyle yetinmeyım,kendini sevmeyıp taparcasına baskalarını sevıyor..baskaları tarafından hosgoru,sevgı,ilgi isteyerek kendilerını tatmin etmeye calısan oysa ne kadar baskaları tarafından sevılselerde ruhu asla doymayanlar…kendını cok ama cok seven kendını en mukemmel goren ama kendı sevgısıyle ve kendı mukemmellıgıyle yetınmeyıp bırde karsısındakınden ona tapmasını bekleyenler,kendi mükemmelliği karsısında insanları kendine köle yapmayı isteyen insan gibi görünen fakat aslında,özünde tanrı olanlar…kendını tanrı olarak gören,her insanın aklında yer edındindiğini sanan ama hiç de öyle olamayan küçük insanlar…kendilerini her yerde ,her zaman,her daim iyi hisseder gibi görünen fakat maskesini biraz araladıgınızda yuzunun aslında hiçte öyle beyaz ve güleç olmadıgını farkettıgınız üstün insanlar…herkes kendı dünyasında bırer efendı olsada sonuçta aynı havayı solumakta,gece aynı uykuya dalmakta….hissedilen ve yasanılan duygular her ne kadar mükemmel ya da can acıtıcı olsada sonucta bırgun herkes hakettıgı gıbı yasıyacak…ben bunu bılıyorum sımdı o gunun gelmesını beklıyorum….
