Ruhumu aldırmak istiyorum. Bir cihazın içine girip çıksam ve ruhsuz bir kadın olarak yaşamıma devam etsem nasıl olur.Çok güzel olur. Hiç birşeyi umursamayan, sorgulamayan, üzülmeyen en çok da artık üzülmek istemiyorum. Bu üzerime yapışıp kalan melankoliden her iyi olayda bile üzülecek birşey bulan anti polyanna halimden kurtulmak istiyorum. Sevinçlerimin bir dakikada tükettebilirken neden hüzünlerimi günlerce saatlerce yaşıyabiliyorum. Yok ben adam olmayacağım, huzur istiyorum sadece malda mülkte gözüm yok derken huzuru neden bulamıyorum. Ruhum sürekli sancı çektiriyor bana, kesilen uzuvların ağrıdığını sanırmış ya insanlar bende de sürekli bir endişe hali hasıl oldu bu aralar, olmayan hüzünler üretiyor beynim, sonra buna bir güzelde inanıyorum.Sol omzumun üzerindeki şeytan sürekli dolduruyor beni, sağ kulağıma fısıldayan melek ise çok cılız sesi duyamıyorum onu.Gürültücü şeytanım öyle baskın ki, öyle bariton bir sesle bana öyle kötü şeyler söylüyor ki, meleğimin sesini duyamıyorum. Bahaneler üretmekte öyle usta ki şeytanım, meleğim iyi şeyler bulup çıkartmıyor artık…Hafiflerim belki ruhumdan kurtulduğumda hııı ne dersiniz??