Gözlerini ceket cebime bırakıp gittiğin o tren istasyonundaMendilim kadar ıslak bir fecre düşerken sözlerindeki hüzünBıraktığın yerde divane bir âşıklıkla gezinirken hüznümBen hiç kıpırdamadan hep aynı noktada hep aynı yöneYani sensizliğe yani yokluğunaÖküzün trene baktığı gibi bakmaktayım.Soru işaretlerini sorgularken bilet teftiş memurlarıAnlatamaz aciz dilim biletimin yalnız sana kesildiğini…Gidişim dönüşüme kefil dönüşüm gidişime mecburDaha az masraflı olsun diye kucakta taşınan oğlan çocuğu modundaSığmam kendi içime kalabalığım sendenGel de kurtar beni içimde taşıdığım öküzden…