hızla akıp giden bu hayatta, görsel işitsel verilerin bolluğunda rüya körleşmesi kaçınılmaz gibi… rüyalarımızı izlediğimiz filmlerde, dizilerde, tv başında geçirdiğimiz saatlerde mi görüyoruz ne? Yavaş yavaş kaybediyoruz onları sanırım… çoğu gecem karanlık geçiyor, bomboş.. eskisi kadar sık rüya görmüyorum galiba. gerçi rem uykusunda mutlaka rüya görürmüş insan. o zaman “eskisi gibi hatırlamıyorum rüyalarımı” desem daha mı doğru olur acaba? Bilemiyorum… Uzun zamandır böyle etkilendiğim bir rüya görmemiştim. Pegasus, hani şu mitolojideki kanatlı at… işte onlardan gördüm rüyamda…Pegasuslara binmiş uçan şövalyelere dönüşen kara kara bulutlar, önüne gelen herşeyi silip süpüren azgın hortumlar, ardından açan günlük güneşlik bir hava ve gözümü ayıramadığım parlak mavi bir deniz… yanımda bir daha asla o kadar yakın olamayacağımı bildiğim çok ama çok sevdiğim insanlardan biri… rüya görürken ayrı uyandıktan sonra düşünürken ayrı ürperdim… hayırdır inşaallah!!!