Psikopat değilmişde sanki normalmiş taklidi yapmak.

Gay değilmişde sanki heteroyomuş gibi davranmak

Kendini kötü ve aciz hissettiğinde sonuna kadar iyi ve güçlü gibi görünmeye çalışmak…

Son zamanlarda yaptığım şeyler bunlar… Aman allahım kafayı yiyeceğim. İşin komik tarafı her zaman çok iyi anladığım bir insanı da ihmal ediyorum. Çok iyi olduğum bir insanı… Biricik bir insanı…

Bu şey gibi, söyleyemiyorumki onun sorunlarını bana çok uzak geliyor. Anlayamıyorum. Hani 80lik bir amca ^^internette chat yapiyordum ama laga takıldım^^ gibi bir cümleden hiç birşey anlamaz ya… Aynen o derecede anlamıyorum. Teneffüs etmediğim bir havayı hissetmeye çalışmak gibi birşey bu.Son derece amaçsız. Onun yanındayım.Sonuna kadar çünkü epey ilerledik ve onu çok seviyorum. Ne diyebilirim, ne yapabilirim bilmiyorum.

Mazeretim var. Sınav var ve kafamı kurcalıyor. Birşeyler yapabileceğimden eminim ama yapabileceğimin en iyisini yapamama düşüncesi beni endişelendiriyor. He bu mazaret mi ayrıca! Herkesin sınavı ve emin olduğum başka birşey onun sınavı benimkinden daha zor ve bir ay sonrada bitecek cinsten bir sınav değil.

Olabildiğimce sakinim aslında. Öyle görünüyorum. Ses tonumu o ^^azimli ve başarılı^^ moduna getiriyorum. Etrafta bazen dik bazen kambur yürüyorum. Bunun yanında evet duygusal anlamda büyük bir abazalık içindeyim. Hayır yok! Yeni biri olmaz! Yat,kalk,orda kal,portakal!

Seviniyorum çünkü herşey üstüste gelmiyor. Birileri hakkaten ayarlıyor galiba. Yukarıda bir organizatör var sanırım. Adın kader mi, tanrı mı, şeytan mı, mekanik düzen mi? Herneyse… Bazı tesadüfler adına hakkaten borçluyum sana.