OTURAN BOĞA AYAĞA KALKIYORBen Kızılderilileri seviyorum. Ta çocukluğumdan beri, sebebiz… Oturan boğa, çılgın at, dinmeyen fırtına, büyük ayı, isimleri ne olursa olsun kendileri de isimleri de bana hep hoş geldi.
İzlediğim kowboy filmlerinde ben hep onlardan taraf oldum. Her ne kadar beyaz adam onları vahşi ve barbar göstermeye çalışsa da.. Çocukluğumun kitapları Zagor, Texas ve Misterno’nun düşman karakterleri olsalar da..
Büyüdükçe onlara taraf olmamın sebeplerini de öğrendim. Mazlumdular. Hakları yenmişti. Toprakları gasp edilmişti. Nesilleri katledilmişti. Birleşik Devletlerin gerçek yüzünü ilk onlar görmüştü. Onlar o gün kaybetmeselerdi bugün dünya kazanacaktı. Bizden iz taşıyorlardı. Bizim gibiydiler. Bu yüzden onlara dair gelen şu haber beni çok sevindirmişti:
“Lakota Kızılderilileri, bağımsızlık ilan etti.”
http://www.hurriyet.com.tr/dunya/7901356.asp?m=1Beyaz adamdan önce Amerika kıtasının gerçek sahibi onlardı. Toprakları gaspedildi. Afrikalı kölelerden önce , beyaz adam tarafından ONLAR köleleştirildi.Esareti kabul etmediler. Beyaz adama karşı efsanevi savaşlar verdiler. Ancak beyaz adamın silahları vardı, merhameti ve adaleti yoktu.
Sonucu biliyorsunuz. Amerika Birleşik Devletleri onların kanları ve acıları üzerine kuruldu. Daha sonra ABD, zencilerin kanları ve acıları üzerinde büyüdü.
Söz konusu ettiğim ; ABD taraftarlığı veya düşmanlığı değil. Şimdi zenciler içlerinden bir ABD başkanı çıkarırken, ben istedim ki Kızılderililerden de bir Başkan çıksaydı…
Lakota Kızılderilileri ABD’den ayrılacaklarını geçen yıl ilan etti. Ancak kimse onları ciddiye almadı.
Ne beyaz adamın düşmanıyım, ne de başka bir savaşın taraftarayım. Ancak Kızılderili adamın özgürlük çığlığını çok ciddiye alıyorum.
Umarım bir gün, Kızılderili bir Amerika Birleşik Devletleri Başkanını ,tüm dünya ayakta alkışlayacak.
yorumlar
Bir Kızılderili şarkısı dinliyorum şu an… 🙂
BUKLET, her zaman ki gibi çok duyarlısın… 🙂
:)) çok memnun oldum SEVDALIMHAYAT, Teşekkür ederim…
KızılderiliYüz yüze gelincebeyaz adamkalakaldı olduğu yerde…Cesurdu oysakovalarken onu tepelerde.Bol mermili silahıylaatını üstünde kicesaret nerde?Kaldı! Olduğu yerde,bir cesur yüz gördükarşısında.Koyu bir ten,biraz çizgili,dimdik uran bir baş,tüylerle bezeli.ve bir yürek gördü:.Servetiayağını güçlendirenkösele papuçları,birkaç ok,bir emanet tılsım gibiona uzattığıbarış çubuğu…Ve O! bir Kızılderiligücünü yitirmemişyaralı parmakları,bir yürek kikoca bir dünya,bir yürek ki en cesurbir insan ki herkes gibiince, ince düşünceli…Nurcan Göksel
biz çocukken “Yakari” diye bir çizgi film vardı. Kızılderili bir çocuktu Yakari de.
Teşekkür ederim NAZO,Katkıların için…
ben teşekkür ederim Kerem. Mucizemsin yakari yi hatırlıyorum azbuçuk. Müzigini kendisinden daha çok hatırlıyorum.
Bende çocukluğumdan beri kızılderili ahranıyım,duygularıma tercüman oldunuz Keremx yazılarını seviyorum.
İlkbaharda usul usul yürü; toprak ana hamiledir…
Hayranıyım yaaa,bi daha afyonum patlamadan,klavyeye basmıycam.:(
bir hikaye vardı maillerde dolaşan onlarla ilgili amerikada geçen işlek ve gürültülü caddede bir grup insan yüyürlerken içlerinden birisi bir cırcır böceğinin sesini duyduğunu iddaa eder tabi diğerleri inanmaz ama o ısrarlıdır ve kalabalık ve grürültü ortam da iddaa ettiği gibi bir tutam yeşilliğin arasında o sesi çıkaran cırcırı bulur, arkadaşlarınada bunun bi özel güç gerektirmediğini göstermek içinde yere bir madeni para atar ve sokaktan geçen herkez birden dikkat kesilierek sesin nerdengeldiini anlamaya çalışır, E kızılderili arkadaşta lafı yapıştırır arkasından herkez değer verdiği şeyleri duyar görür ve önemser diye..
Katkı ve paylaşımın için Teşekkür ederim OGUZ KAGAN 🙂
Katkı ve paylaşımın için teşekkür ederim PERHAN
ilk resimdeki yüz, ne kadar masum …
yazının başlığını okuyunca çok güldüm,eşimin evde ki lakabı oturanboğa,hiç kalkmaz yerinden,oda bi gün ayağa kalkarmı acep? karar verdim kalkmazsa boşayacam walla :)))
“beyaz adam ilk geldiğinde onun elinde incil bizim ise topraklarımız vardı,bir süre sonra bizim elimizde incil vardı, topraklarımız ise beyaz adamındı” bir kızılderili reisi..Teşekkürler güzel bir yazı…
Ben teşekkür ederim LAEDRİ