evet! kararımı verdim… 3938. kez karar verdim. bu sefer dönüş yoookkk… istifa dilekçeme bugünün tarihini attım imzaladım, koydum patronun masasına… bilmiyorum dilekçemle aralarında ne gibi bir diyalog geçiyor. yeter artık dedim.. yeter! gidiyorum arkadaş… gidiyorum… 20 yılım dolmuş ne yazar? ha ne yazar? çalış çalış çalış… aaaaaa bir yere kadar efendim… işin olur çıkamazsın… akşam paydos evine çıkacaksın dur toplantı… toplantı toplantı toplantı… toplanamadık ayol… olmuyooorrr… açacam köşe başında seyyar köfteci… (“kadın isterse” olur…) yoksa seyyar mantıcı mı olsun? aslında misss gibi ekmek bayii olsa … dur ya dükkan bulmak lazım, sonraaa… kira, vergi, hem arada bir işim olunca dükkanı kapatacak mıyım? olsun buluruz bir çaresini. olmazsa yanıma bir çocuk alırım. ben yokken o bakar dükkana… ooooohh işler açılır vızır vızır ekmek satışı… belki iş büyür şöyle güzel bir lokanta ya da pasta salonu? neden olmasın? bir yığın çalışan. hepsi tertemiz… güler yüzlü.. sorunsuz… ama… ama .. ya işi arada bir kaytarırlarsa köftehorlar… yok annem hasta… yok karım çocuk ıvır zıvır… olsun arada onları toparlar toplantı yapar gözdağı veririm. yok öyle yağma… hepsinin maaşı sigortası falanı filanı triiinnnkkk yatıyo zamanında naaberr? ay bunlar benim sinirimi kaldırdı.. geç kalır erken çıkar uğraşılmaz kardeşim bu çalışanlarla… ne yapsam?.. bu işte hayır yok gibi… patron ne yaptı acaba.. dilekçemi dikkate almış mıdır? tüh hemen ne vardı dilekçeyi zırt diye masaya atacak. sakin ol sakin ol… yarın c.tesi sonra pazar… belki pazartesiye patron unutur gider.. neyse canım pazartesi bir şey olmamış gibi gelir otururum masama… offf offf bu hafta sonu geçmez… bak yine sinirim boşandı…

ben yaptım
ben yaptım