Kız inanmaya devam etmiş aşkın gücüne. Aşk ona göre öyle yüce bir hissiyatmış ki sorunlar çözülebilirmiş. Bir şeye inanmak.. Bu en önemli kısımmış belkide..Gel zaman git zaman kız ve çocuk eski mutlu günlerine dönmeye başlamışlar. Nasıl mı?Kız çok yazı okumuş, çok nasihat almış, çok şey dinlemiş insanlardan. Aslında kızın yaşadığı bu gerilimlerin doğal olduğu ama bunun geçeceği söylenmiş ona hep, yeter ki çocuğun kendi mağarasına girmesine izin versin bir süre. Erkekler onun gibi değilmiş. Kendi gibi olmalarını isteyecek kadar dik kafalıymış ama bunun da büyük hata olduğunu anlamış.Çocuk ve o artık birer bireymişler.Ve bir başka birey dünyaya getirmeye karar vermişler.(ya da galiba kız yine kendini hayal dünyasına kaptırmış):)
yorumlar
Kız ve erkek adına sevindim.Kızın vazgeçmemesi de iyi. Hatta mağra meselesine bile kızmadım. Ama beklediğime değmedi. Geçiştirmişsin gibi geldi bana.Olsun en azından mutlu son.
geçiştirdiğimi düşünmen normal çünkü ilki çok özenilerek yazılmıştı çünkü onda mutsuz ve karamsar bir hava vardı. mutsuzluk bana daha çok yazdırıyor.ama bir şeyler yolundaysa bunu direkt karşıya iletip çekiliyorsun aradan.uzun da yazsam kısa da yazsam mutlu sonla bitecekti.bunu hatırlatmak isterim:)