AŞK İNSANI DELİ EDERHükmüm şudur dostlar: Aşk insanı deli eder. Şahidim Mecnun’dur, hükmümü O’na sorun…
Çoğu bilmez, gerçek adı : Kays’ dır O’nun. O şiirlerde, şarkılarda, hikayelerde , hep Mecnun olarak bilinir. Mecnun’u bilenlerin çoğu bilmez ki; Mecnun demek ; çıldırmış, çarpılmış, deli, divane, demektir.
Çılgın, tutkun, çıdırasıya seven, aklını aşkına feda edendir, Mecnun. Gerçekten aşık olmayan bilmez bunu…
Aşkından deli divane olduğu için Mecnun olarak çağrılmıştır O. Aşkından deli divane olmayan anlamaz bunu.
Kimi sevdiğini gördüğü için mecnun olur, kimi göremediği için… O’nu mecnun eden Leyla’sını görememektir. Ne büyük acı! Sevdiğini görememek… Sevdiğini yitirmeyen bilmez bu acıyı…
Bu acı O’nu çöllere düşürür. Kendinden geçer. Aşk kendinden geçmektir, kendinden geçenler bilir.
Çölde ceylanlar ve kuşlarla arkadaşlık eder, Mecnun. Onlara sorar Leyla’sını, Onlarla paylaşır aşkını…Bir gün çölden geçenler Mecnun’un bir köpeğe sarılıp, köpeği öpüp kokladığını görürler. Yanına yaklaşıp Mecnun’u ayıplayıp kınarlar: Bu kadar da olmaz Mecnun. Bu nasıl deliliktir? Leyla diye diye köpeğe mi sarılırsın?
Mecnun gözleri semada cevap verir: “Kınamayın beni Canlar, ben aşk özürlüsüyüm.
Siz bilmezsiniz. Ben bu köpeği Leyla’mın sokağında görmüştüm. Bu köpek Leyla’mın mahallesinin köpeğidir. Leyla’mdan bir iz, bir işaret taşımaktadır.
Siz bilmezsiniz. Ben bilirim, onda Leylam’dan bir iz onda Leylam’dan bir koku olduğunu…”(Mecnun’un hikayesi devam edecek)