Yine karanlık bir İstanbul sabahı, içimin karanlığı kadar olmasada bugünde serin ve karanlık olacak anlaşılıyor. Evde hazırlanıyorum işe gitmek için her sabah aynı terane:-)İç sıkıntım yüzüme vurmuş, ne mendebur bir surat allahım, gülümsüyorum zoraki aynanın karşısında. Saate takılıyor gözüm, bazen ne kadar zor ilerliyor saniyeler ama şu anda değil yetişmem gerekiyor, acele etmeliyim anahtarlarımı alırken gözüm takılıyor mavi tüyden kanatları olan sevimli erkek bebek melek figürüne bir biblo o, aniden gülümsüyorum içime bir neşe doluyor, onuda alıyorum hemen çantama koyuyorum…Benim bugünkü koruyucu meleğim görevini veriyorum belkide ona gizlice:-)Hatta diyorum ki içimden bugün doğru kararlar almama yardımcı ol. Neye, kime göre doğru kararlar? Bir arkadaşım diyorki; seni ne mutlu ediyorsa öyle davran. Öyle mi gerçekten? Ya beni mutlu eden davranış başkasının mutsuzluğuna sebep oluyorsa?Masamda tam karşıma koyuyorum işe gelir gelmez , daha mı huzurluyum yoksaa…Küçük bir biblomu beni huzura kavuşturan , neden olmasın ki en ufacık şeyleri büyütüp dert edinirken minik bir şey neden beni mutlu etmesinki , endişelenecek birşey yok.İnanamıyorum kendime içimin huzur dolmasında bile bir neden arar olmuşum, bu duyguya bu kadar yabancılaştıran ne ki beni? Birde bu küçük şey bana kararlarımda yardımcı olacakmış, olsun bakalım.2005-Sonbahar