Gelme bu diyarlara,soğuk havalar.İnsanlar soğuk,yaşam soğuk buradaSevgi de yok.Güvensizlik diz boyu.Karamsarlık kara pençe.Ümitsizlik kanatlarını açmış uçamıyorÇünkü ; kanadı kırık.Ne yaptığını bilmeyen insanlar var buradaBilinçliler de yok değilFakat onları bulmak sorun işte…Bulduğum zamanİşte o zaman gel derim sanaKanatların sevgi dolu olarak gel banaLeylek…(28-04-2002)
yorumlar
Zamanı gelince gelirler Leylekler seygi dolu yürekleriyle.Bir zaman dilimidir beklenen…Umuda yolcukluk için saçımızı çekeriz leylekleri görünce…Umuda kapılar açılacakmış gibi…Zaman…
“ümitsizlik kanatlarını açmış uçamıyor”dikkat çekici.sanki zıddı ifade edilmiş biçiminde geldi. umudun kanatları kırık.güvensizlik ve kırgınlık üstesinden gelinesi.analar da bilinçsizlik yüzünden az ağlamıyor…
ne güzel de ifade etmişsin Mengu Yincge:)içinde barındırdığı duygu yoğunluğunun yükünü hhissetmişsin sözcüklerinle.Şiirden anlayanın hali de bir başka oluyor:)Teşekkür ederim!
evet bukletcim.bana çok şey anlatırlar çoğu zaman yaradılışları ve yaşam biçimleriyle :)her gittikleri ülkeye, şehre izlerini bırakırlar tekrar dönmek üzere yaptıları yuvalarıyla…
hangi açıdan öğrenebilir miyim sevdalım:)
hımmm anladım sevdalım 🙂
kendi açından anladığını:)
Nerden geliyorlarsa bende bir papağan şiparişi vereyim, canım arkadaşım
🙂 canımsın neden olmasın!hatta süper olur!
bu leylekler çocuk getiriyolar mı?
haklısın
getirmiyor nazo:(
nerde kaldın leylek!vakit sona erdi çaba göster gel artık… yakınıma düştü uçarken bıraktığın rüzgar.Yanağımdaki kurutmak değildi ki fısıldadığın!
Ekleme: Yanağımdaki yaşı kurutmak değildi ki fısıldadığın!Sayın Kuruvaze sonsuzluğa bir iz bırakmaktır gayemiz! Geleceğimiz meçhullerde:(