Mum yakıp gecenin karanlığında hayal ettim seni.Bana baktığında gözlerindeki ifadeyi,Gülümseyişindeki gizemi, sesindeki sevgiyi,Dayanılmaz oldu bu ayrılık çok özledim seni.Hiç olmazsa bir kere öpseydin beni.Söyleseydin beni sevdiğini.Yıldızlara bakıp karanlık zindandan, düşledim seni.Zannetme ayrıldım sevmediğimden seni.Artık zehir etme hayatımı düşün bir de beni,Seni ne kadar çok sevdiğimi.Güliz Ardilli / İstanbul / 10 Mayıs 1998 Pazar