Her yeni güne umutla başlamak,bugün dünden daha güzel olacak diye düşünmek…Aslında o kadar kolay görünüyor ki…Hayatın ya da yaşadıklarımızın bize getirdiği zorluklar,insanların yaşattığı kırgınlıkların aslında önemi olmamalı.Yaşadığımız her an,aldığımız her nefes zerresi o kadar kıymetli ki…Ne olursa olsun inadına hayata gülmeli ve direnmeliyiz.Kendimizden daha değerli hiçbirşey yok. bu gerçeği görmek için çoğu zaman malesef ki bazı şeyleri yitirmemiz gerekiyor.Dertlerimize yanarak kaybettiğimiz sağlığımız,yaramaz diye kızıp sinirlendiğimiz hatta çoğu insanın şiddet uyguladığı başına birşey geldiğinde de ağlayıp kahrettiğimiz evlatlarımız,gurur ya da kibirden şımarır diye düşündüğümüz aşkımızı eksik ettiğimiz sevgilimiz,kendi hayatlarımıza dalıp unuttuğumuz anne babamız…Örnekler çoğaltılabilir.Demek istediğim bu kadar karmaşanın içinde nefes alıp yaşadığımıza sevinerek,sevdiklerimize her an kaybedebilirmiş gibi sarılarak yaşamalıyız.Sonradan pişman olmamak ve kahretmemek için,zor olan hayatımıza keşkeler katmamak için.