kendimle barışık filan değilim.İnsan kendisiyle nasıl barışık olur anlamış da değilim.Bunun bireyin kendisiyle yani mevcut malzemeyle alakalı olmadığı da aşikar.O bir yana,kendisiyle barışık olan insan nasıl ilerler ki?Kendinle barışıksan dünyayı hala altı yaşında gibi algılıyorsun demektir.Yani benim gelişim,dönüşüm,değişim bunlar umrumda değil,köşemde oturur patlamış mısırımı yer beynimi de böyle zırvalarla dolduramam onun yerine “kendimle barışığım” derim olur biter mi diyorlar napıyorlar anlamadım ki..İnsanın kendisini tanıması,zaaflarını sevmesi,rasyonel düzlemde özeleştiri yapabilmesi başka birşey,bu barışıklık başka birşey..Di mi cevat abi?
yorumlar
geldi aklıma. bi araba arkası yazısı olabilir. “kıroyum ama para bende”şimdi ablacım böyle olunca böyle oluyor. sen kendinle uğraşıyorsun sürekli, kendini didik didik ediyorsun. ama bunu herkesin içinde yapman gerekmediğini unuttuğun için senin söylediğin şeyi sana karşı kullanıyorlar. amaan ne kadar da salak bu çocuk falan diyorlar. o yüzden nietzche’nin şu “yadsıyıcı olmalısın kendine karşı ve büyücü ve falcı ve deli ve kuşkucu ve uğursuz ve alçak” kelimelerini dikkate alıyorsak eğer en azından başkalarını karıştırmayalım bu işe. başkalarına karşı mütevazi olmayalım, gerçek sanıyorlar sonra.
çok doğru çok..