Başında beklentim yok muydu? Önemsemezsem eğer o insanı o zaman beklentim olmuyor. Sonra nitekim önemsemeye başladım o zaman içimde ister istemez beklenti olmadan olmayacağı doğdu.Dün senden beklediğim yanıtı aldım. Ki beni oyalamadığın için sağol. Dediğin gibi bunun aksini de söyleyebilmek senin için çok zor değil. O an içimde bir şey kalmadı. Neden? Sevgimin sana yönlenmesinin anlamı olmadığını, hep sezmiş olduğum gibi farkettim.Senden çok şey bekliyor olabilirim, buna hiçbir şey demiyorum. Herkesin sevgiye verebilecekleri elbette farklı. Fakat açık olan bir şey var sen de farkediyorsundur; benim kafamda bu kadar soruyla bir ilişki olamaz zaten.Sanırım kısa zaman içinde de değişen bir şey olmaz.Kendini kanıtlayan kehanet konusuna gelelim:Başından beri -ilk saniye- ilişki anlamında sana güvenemeyeceğimi biliyordum. Sorularım hiç kayboldu mu, hayır. Peki senin yanıtın benim acaba dediğim konuyu yanıtlamadı mı, evet!Kehanet yok ortada. İnsanları tanıyor olmak ve zamanı gelince de maalesef yine doğru sezdim demek var.Seni daha az önemseseydim ve daha az duyumsasaydım seks partner olabilirdik. Hoş bu kavramın da bana tuhaf geldiği bir dönem yaşıyorum. İhtiyacım olanın bunun tam tersi olduğunu düşünmekte ve hissetmekteyim.Bu yanıt beni tatmin etti.-senin yanıtın. Üzüldüm mü? Hissettiğim bir herif ilişkiye de uygun olsa şaşıracağım zaten. Bu adamla ilişki yaşanamaz ama bu adama karşı bir şeyler hissettim dedim bu noktada bir parça üzüldüm. Bir yandan hep güvensizdim sana: o sözler çok klişe gibi idi. Mektup bile bana mı yazıldı onu dahi bilemedim. Bir malı satmak için pazarlama uygulamalarını andırdı bir yanı hep. Çok politik tavırlar gibi idi bazı zaman. Kaybetmek pahasına da olsa sözlerinde, iltifatlarında olduğun gibi olduğun bir hal midir bilemedim…Aslında gerçekten etkilenmiştim senden ama.. amasını biliyorsun zaten. Dün o yanıttan sonra VAZGEÇTİM senden. Birkaç gün sonra arayıp da ben özledim demeyeceğim, beklediğim yanıtı aldım. Yoluma devam ediyorum. Dedim ya, herkes kendi ışığını yaşar. Zamanın birinde ben de seni tanıdım, bu kadar. İlerisi yok. Dost olmama izin vermedin diyorsun, dostum olmayı becerebileceğine inansaydık sevgilim de olurdun, her şeyim de.Beni düşünmeyi bıraktığında bunu bana haber vermenin anlamı yok. Ben seni bünyemden dün ki yanıtla çıkardım. Artık sende ki ben, beni ilgilendirmiyor.Güzel bir insansın yalnız ilişkiden beklentilerimiz farklı. Bu da çok normal. Bana saygı gösterirsen iletişim kurmak istemiyorum. Bu edimsizliğe katılmanı bekliyorum. Seni yaşadım ve pişman değilim tabi ki. Her deli biraz kaçık olduğundan hayatı yeteri kadar sahiplenebilmesi beklenemez. Ama delinin tatlılığı o uçuk kaçıklığındadır oysaki, sahiplenme duygusun da değil. Hepsini anlıyorum. Biliyorum ki dünyamda sahiplenilmeye ihtiyaç duyacağım.