Anne, Azna. Kızlarım Anu ve İnana, Oğullarım Devin ve Enki; Allah sağlık versin onlara…3 şubat 09- bebekler doğdu. Saat 15.0017 şubat- 14 günlükken bana geldiler. Sürekli uyuyorlardı. Hareketsizdiler, uyumadıklarında da meme emiyorlardı. Anneleri dışında dışarıya ilgi göstermiyorlardı. İzlemiyorlardı. Tek dertleri anneydi. Dokunulmaktan tedirgin oluyorlardı. Anestezi almış gibiydiler.18-19 günlükler- hareketler hızlandı. Kutuda oyun oynamaya başladılar. Uyumadıkları süre uzadı.20- mırlamaya başladılar.21- ses çıkarmaya ve miyavlamaya başladılar ufaktan.

22- oyun oynamaları arttı. Kutudan çıkma çabaları başladı. Birbirlerinin kulaklarını ısırıp oynamaya başladılar.4 mart- ilk defa kucağıma çıktılar.7 mart- koşmaya başladılar. Mama yemeye çalıştılar. Sürekli dolaşıyorlar. Oyun oynuyorlar. Üzerime tırmanıyorlar. Tırnakları batırarak çıkıyorlar. Üzerimde oyun oynuyorlar. Hepsi birden hiç durmuyor, hepsi ayrı bir yerimden çekiştiriyor. Ben odadan çıkacağım zaman koşup kapıdan çıkmaya çalışıyorlar. Kutunun önüne yastık koysam da çok hızlı çıkmaya başladılar.Odaya girip çıkmak sorun olmaya başladı: yerlerinde durmuyorlar ve bir anda dışarı çıkmaya çalışıyorlar.8- Mart çıldırttılar beni. Paçamdan başlayıp omzuma tırmanıyorlar. 1 aylıklar her yerimi kesti tırnakları. Odaya girip çıkmak ciddi dert oldu. Koşturuyorlar. Gölgelerle bile oynuyorlar. Yorucular. Tuvaletlerini hala öğrenemediler. Kuma koyuyorum, yemeye kalkıyor. Üstelik annenin üzerine işemiş, kuma işemeyi beceremiyor.Kaldıkları odayı hiç kullanamaz oldum. Odaya girer girmez üzerime çıkıyorlar, ben çıkarken kapıdan dışarı çıkmak için koşuyorlar. Kapıyı kapatınca da bağırıyorlar, canları yanıyormuş gibi. Demirlere dahi tırmanıyorlar. İki gün önce yürüyemiyorlardı. Extazi atmış gibi enerji patlaması içinde görünüyorlar.

Anne depresyona girdi. Benim gibi onu çıldırttılar. Sürekli üzerine atlayıp, kuyruğuna saldırıyorlar. Sabrediyor, en sonunda ya dövüyor ya kaçıyor. 24 saattir anne açlık grevinde. Ki, benim kızım gayet obur bir kedi normalde. Ne su ne su ne mama tüketti, sinirinden zavallım.Çamaşırlıkta kuruması için duran tüm kıyafetlerim tüy içinde. Onları tekrar temizlemek lazım. Ütü masası da o odada, bir yandan. Korku filmlerinde fareler insanlara saldırır ya, zaten fare kadarlar, aynı o moddalar. Boynumu çizdi ufaklık, çizilebilecek bir yer mi bu? Zaptetmek zorlaştı ama henüz kendilerine hakim de değiller. Ne ağızlarına ne popolarına. O yüzden anneden ayrılma sürelerine de var. Yemek yiyebilseler verilir sahiplerine.9 mart – Anu, Azna’nın mamasını yemeye çalışırken boğazında kaldı, bağırdı, boğuluyordu. Saat 24.00 bebek maması yedirmeyi başardım. Enki, Anu büyük bir iştahla yiyiyor. Henüz Devin yememekte ısrarlı. İnanna durumu gözlem yapıyor. Şimdi tek tuvalet sorunları kaldı. Azna kızım, yavrulardan kaçıyor. Onlar nerede olursa, Azna başka yere yatıyor.ilk defa kakalarını yaptılar. Devin dışında…10 mart – çok hızlı koşmaya başladılar. Kucağımda uyuyorlar artık.. Anneye daha az gidiyorlar. Yüksek yerlere tırmanıyorlar. Pirize atlıyorlar.11 mart- iyice sıcak oldular. Odaya girer girmez kucağıma çıkıyorlar. Kucağımda üst üste kıvrılıp uyuyorlar.