Kapı kapandı suratıma, el oldum… Hani meshur bir söz vardır ya, “Kapı kapanınca o dışarıda kalacak ama biz hep bizimleyiz.” tarzında bir şey. Hep derler bunu, genellikle de aile ortamında insanlar birbirine söylerler. Kapı kapanınca istemediğin herkesin de o kapının dışında kalacağı vurgusudur bu.Durumun sözün benle alakası ne peki? Efendim aile üyeleri birbirine söyler dedim ya bunu. Bizim aile üyeleri de sanırım artık bunu benim arkamdan söylüyorlar. Kapının dışındayım artık. Çünkü günde en az 2 en çok 7 defa görüştüğüm ailem ben aramadıktan sonra aramaz oldular. Üstüne biraz da soğuk davranıyorlar. E haliyle insan biraz bozuluyor bu duruma. Kapı kapandı ben de dışarıda kaldım düşüncesi hasıl oluyor.Bilmem benim gibi başka bir şehre gelip okul okumak için gelip de ailesi ile aynı duruma düşen var mıdır…Her neyse aramazlarsa aramasınlar. Var canları sağolsun, başları sıkışmasın da.Her yazımda bunu niye yazdın? Kim okuyacak bize ne diyenler olabilir. Ben alıştım artık. Bunlara söyleyecek tek sözüm var: “Kardeşim Hafif’te de içimizi dökmeyeceksek nerede dökeceğiz?