bildirgec.org

bir kapı açılıyor zihnimde…ve hemen arkasından binlercesini yüreğimin üzerine kapatıyorum…kaçıyor,koşuyor,terliyor ve düşüyorum…kalkmam gerekiyor belki…yürümem veya devam etmem…bilmiyorum…birşeyler yapmam gerekiyor belki ama ben oturmuş ağlıyor ve tırnaklarımı kemiriyorum…tuhaf hissediyorum kendimi…sanki..sanki biri gelecek ve koluma yapışıp beni kenara çekecek gibi geliyor…tamam evlat…tamam bitti herşey…hayattaki görevini başarıyla tamamladın…işte annenin kucağı..haydi uyan ve başını annenin etekleri arasına göm..artık kimse erişemez sana,kimse zarar veremez..

biraanda istanbul oluyordu gülüşlerin anlayamadan gitmiştin,bendende birşeyler götürmiştin giderken,anlayamadan istanbul olan düşlerinle sarmaşdolaşlığında kaybolurken insan,kafasını toplayamadan bırak dağınık klasın felsefesinden müsterih ve an harbi kalburüstü delirmelerden sıyrılarak,histerik ve bir o kadar pisikopat eylemler girdabında sirküle ettim geri dönmeni,oysa zaman gibi tükenmişti geçmişin,,,